09 woensdag 30 januari

Kartong
Tien uur in de ochtend. De zon schijnt en het waait. Het stof vliegt over de compound. De ramen – een vierkant gat met tralies en gaas - zijn afgedekt met fleurige katoenen lappen die afwisselend opbollen en zich terugtrekken. Er is geen vegen aan in huis. Gisteren ben ik uren bezig geweest om het hele huis te vegen en te dweilen. Onder de bedden leek stof van jaren te liggen. Als ik het niet elke dag bij hou, vrees ik dat het in no time net zo stoffig is als toen ik erin kwam. Ik ben gebroken vandaag. Hoeveel emmers water heb ik welk niet opgehaald uit de put en naar binnen gedragen. Het moeten er zeker 15 zijn geweest. Ik ben nog wat te weinig vertrouwd met de mensen om hulp te vragen bij het water putten, hoewel dat vanochtend al beter ging. Saliou heeft me desgevraagd geholpen twee loodzware volle emmers naar binnen te brengen. Een voor het toilet en een voor de afwas. We hebben eens in de zoveel dagen tapwater ( drinkwater) maar dat ga ik niet voor toilet etc gebruiken. Terwijl hij de emmers wegbracht stond ik met zijn vrouw Arrogi te kletsen bij de put. Heel gezellig. Dat gaat in het Portugees, gemengd met mandinka als ik niet op het Portugese woord kan komen. Weet ik hert in het Mandinka ook niet dan wordt het Engels. Kortom, het is een soort Pappiaments aan het worden. Terwijl we zo aan het kletsen zijn komt er een lange oudere man aanlopen. Hij lijkt gehaast en houdt een telefoontje voor zich uit. Of Saliou dat even razendsnel kan opladen want hij moet bellen. Dan kijkt hij opzij en ziet mij. “Hello, how are you? You recognise me?” Ik knik ontkennend.: “No, I am sorry.” De man is in shock. “You don’t recogniese me?! I am the second Alkalo ( sort burgemeester), I am Jatta!!” Ik lach en grap: “I am the first Alkalo!” Hij kijkt me onbegrijpend aan. Ik zie hem denken, wat een rare grap. Vorige week hoorde ik de lasser zijn zoontje van 7 roepen: “Akalo” Eerst dacht ik nog dat het zijn naam was, maar toen hij het loon van zijn vader weg moest brengen begreep ik dat het zijn serieuze bijnaam was. Tineke Alkalo dus,een grapje moet kunnen. De man loopt schouder ophalend weg.
Terwijl ik dit schrijf werk ik mijn ontbijt naar binnen: 7-granen van de Aldi, aangemaakt met melk en een appeltje erdoor. Luxe. Zouden mijn darmen zich vandaag voor een keer koest willen houden? Dat ik ervan afval is niet erg ( eufemisme!) maar dat dat gepaard gaat met buikpijn en diarree is iets minder. Over een kwartier begin ik met de “les”. Zoals ik al vermoedde voor ik hier naartoe kwam, komt het werk hier vanzelf op je af. Als je daarvoor open staat tenminste. Arrogi wil graag leren schrijven en Engels leren. Gaan we doen dus! Elke ochtend oefenen we letters tekenene cq schrijven. Eerst door de lucht met grote armbewegingen. Dan in het schriftje waarin ik dubbele lijntjes getrokken heb. Een letter als voorbeeld, de andere letters in stippeltjes. Maar aan het tekenen van een letter heb je niet zoveel als je er geen beeld bij hebt. Gelukkig heb ik een Afrikaans leerboekje met zwarte kindertjes erin en veel Afrikaanse gebruiksvoorwerpen. En zo leert ze A for Apple, B for banana, C for Cat, D for drums . Morgen gaan we weer twee letters doen. Ze geniet er duidelijk van. In twee dagen tijd heeft ze al meer dan 20 woordjes geleerd. Leuk hoor!
Eigenlijk gaat het aanleren van een taal altijd hetzelfde. Je begint te zegge wie je bent en te vragen wie de ander is. Nu komt er alleen alfabetisering bij. School aan huis.
Niet alleen moeder “gaat naar school”. Haar oudste twee, Salimatta van 8 en Ibrima van 6, zitten op de basisschool. Als ze thuis komen van school komen ze me netjes een handje geven, ondertussen lonkend naar de speelhoek die ik gecreëerd heb in een hoek van de kamer. De grote kleurige mat die ik speciaal daarvoor aangeschaft heb geeft het speelterrein aan. En daar houden ze zich keurig aan, al ligt er nog zoveel spannends op mijn tafel. Stilletjes spelen ze met de pop of kijken vol bewondering in het grote Arabella- zoekt-een-ei boek. Binnenkort hoop ik wat spullen van school te lenen zodat er wat meer voor ze te doen is.