Life! woensdag 3 april

Wat een dramatische pijndag vandaag! GVD!
De injectie in het infuus was al niet te harden vanochtend, en een uur
geleden is daar bovenop het abses open gesneden. Zonder verdoving.
GVD.Het pus stroomde eruit. En toen nog eens flink drukken en knijpen,
heb het uit gegild. Ben er klaar mee.
Verzekering gebeld vanochtend. De kliniek stuurt de rekening direct
naar hen, een meevaller. Verder dacht de ANWB dat er ook iets geregeld
moest worden met het vliegtuig omdat ik met mn been omhoog moet
zitten. Echter, ze ontdekten dat mijn werelddekking maar voor 40
dagen is. Wie dit bedacht heeft.. Ik ben hier nooit 40 dagen, altijd
drie maanden. Optie was om de vlucht uit te stellen tot mijn been wat
beter is. Je zou denken dat ik daar blij mee zou zijn. Maar ik zie
alleen maar obstakels en kan alleen maar janken.
Gabrielle van de Healthclinic in Kubuneh belde precies op het moment dat de wond opensprong. Dat leidde iets af maar de nurse was niet blij met mijn gejank en gestamp. Gabrielle
vertelde me dat de heftige antibiotica die ik ingespoten heb gekregen
een enorme inpact heeft op je hele gestel en dat ik daardoor ook flink uit
balans kan zijn. So be it.
Straks komen Omar en Tapha me ophalen. Hopelijk, want je weet het pas zeker als ze voor de deur staan. Ik ga zelf niet rijden zoveel is zeker.
Ze moeten met een zware zuurstoffles op de Bushtaxi en nemen op mijn
advies een towntrip naar de kliniek. Daar kunnen ze mijn auto en mij
oppikken. Zuurstoffles vullen en dan naar huis.
Heb geen idee meer van het leven buiten de kliniek. Ben even van de
wereld geweest lijkt het wel.