104 donderdag 8 april 2010

104 donderdag 8 april 2010, D.’s compound, Kartong

“Kokkelekooo!” De haan kukelt me in Mandinka wakker. Nog geen vijf minuten later hoor ik het eerste gekakel van de vrouwen op de compound. Geschuif van zware pannen over een stenen vloer. Een kind jankt om aandacht. De ram op het plaatsje achter ons blèrt een eind weg. Zou hij wel water hebben? Of planten ze hem zomaar op het beton tot hij geslacht wordt?
Mijn vierde Naming Ceremony vandaag. Ik dacht het bij drie te houden. Maar Sira – de vrouw van D.’s broer Sarjo - beviel vorige week van een zoontje. Zeven dagen later moet hij zijn naam krijgen. Een doopfeest waarbij niets en niemand ontzien wordt. Een crime voor het budget, want een beetje feest begint bij 10.000 dalasis. Het zijn over het algemeen de vrouwen die op een feest aandringen. Zij zullen de Queen-of-the-Day zijn met hun talrijke wisselingen van dress. Hun hoog opgetastte nephaar in een knot – uren werk voor twee vrouwen – volgens de laatste mode. Onherkenbaar door de zwarte-filmsterren-make-up zullen ze op het feest verschijnen. Wenkbrauwen afgeschoren en met paars potlood - hoog op het voorhoofd - opnieuw getekend. De lippen zwaar aangezet met lipgloss. De wangen gepoederd en voorzien van glittertjes.
De mannen – als ze al werk hebben zijn ze kostwinner – zijn er en stuk terughoudender in. Zij zullen in een kluitje bij elkaar zitten op de matten, attaya drinkend, keuvelend, het feest gadeslaand.
Als ik Sarjo vraag of hij al weet of de Namegiving groots gevierd gaat worden zegt hij: “..ik denk over een medium party.. niet teveel..” en hij lacht voorzichtig, alsof hij wel beter weet.

Ik zit op bed te schrijven. Moet ik niet naar de familie om fotoos te nemen? Van de “elder” die het hoofdje kaal scheert terwijl een oma het blerende kindje vasthoudt? Ik moet niks. Het is mijn een-na-laatste dag in Afrika. Zonder vroeg opstaan zal het evengoed een afmattende dag worden. Het slaaptekort is gigantisch, ik ga het in Europa wel inhalen. Ik heb een “grandbou” laten maken van bruin en geel. Een dubbelgevouwen lap batik waar een hals uit geknipt is en aan de zijkant dicht gestikt. Eronder een gele wrappa – wikkelrok – en een gele tiko – hoofddoek – op het hoofd. Die ga ik als een echte MamaMusoo dragen vandaag. Wat zal ontbreken is het goud dat erbij hoort: enorme oorhangers, armbanden en kettingen. Op de markt heb ik eindeloos gezocht naar iets dat me redelijk leek, maar alles was te erg nep. Ik hou het bij mijn echte gouden oorringen in bescheiden formaat en “cowhorn”armbanden.
Zeker weten dat ik daar net zoveel lof mee scoor. Want eerlijk-is-eerlijk.. alles draait om uiterlijke schijn. Het dagelijkse geploeter om rond te komen is voor een dag even helemaal van de kaart geveegd. Rijkdom versus armoe. Iedereen zal in zijn mooiste en rijkste kleding het feest bijwonen. Voor een dag rijk, yes!