55 zondag 2 januari 2011

zondag 2 januari 2011, Serrekunda – Manjai lodge

Ok, een schone lei in de vorm van een schone bladzij in een schoon schriftje.
De laptop kan ik vergeten nu. Ongetwijfeld zit daar een boodschap in.
De laatste maand hier zal ik anders door moeten brengen dan anders. Dat wil ik althans. Tussen de Afrikanen heeft de depressie vrij spel. In een iets meer geciviliseerde omgeving hoop ik het onder controle te kunnen houden. Een warme douche voor het slapen gaan en en ’s ochtends dito. Geen gebedel meer om emmers water, voor toilet of om te badderen. Vanaf nu elektriciteit. Hoewel een stuk minder nodig nu er geen telefoon meer opgeladen hoeft te worden en geen laptop. Wel lezen in bed. Geen ongedierte meer in de vorm van kikkers, muizen en te grote dikke spinnen. Alles wordt plat gespoten in de hotelkamers, dus daarover geen zorgen. Ongestoord slapen.
En verder nu alle vrijheid om te doen en te laten wat ik wil. Ahum, dat klinkt leuker dan het is. Niets is zo moeilijk als jezelf constant tot de orde te moeten roepen. Jezelf te corrigeren als je wegzakt in somberheid. Jezelf op zijn minst een beetje aangenaam te vermaken.
Gisteren toch maar de stoute schoenen aangetrokken en de huurder van mijn huis een sms gestuurd. Dat ik 29 januari terug ben en graag in mijn huis wil. En ze verteld mij vooral in te lichten als ik eerder in mijn huis zou kunnen.

En nu dan de eerste zondag van het Nieuwe Jaar. Ik mag niet klagen. Ik ben gezond – alles is relatief – heb geld en tijd en zit in de warmte ipv in de Nederlandse kou. Met die wetenschap ga ik het nieuwe jaar in.
In Imbarra! Keep it up! Je kan het..