62 dinsdag 11 januari 2011, deel 2

dinsdag 11 januari 2011, Kartong

" .. mijn kop leegmaken bij de zee.."

Wikken en wegen, waar bij de zee? Linksaf bij de vissers? Nee, geen zin om te praten. Rechtsaf via het dorp, naar de zee aan de westzijde? Zeker weten stil en verlaten. Doe ik, kom ik meteen langs de Mauretanier om brood te kopen.
Als ik door het mulle zand het duin opklim om naar het strand af te zakken maakt mijn hart een sprongetje. Voor me ligt een enorme zilveren plas te schitteren in de zon. Wat heb ik dit gemist. Het is zeker een maand geleden dat ik hier op een zondagochtend was.
In zee staat een dikke blanke vrouw. Aan haar hand een dunne zwarte jongen. Wie van ons is het meest teleurgesteld dat zij niet de enige is?!
Verderop is het afdakje dat schaduw biedt, hoog op het duin. Eerst maar even een duik in zee en dan onder het afdakje mijn brood opeten en wat lezen. Ik ben nog niet in zee of ik ben al ontdekt door een zwarte jongen van een jaar of zestien, achttien, wie zal het zeggen? Hij heeft rechtsomkeert gemaakt en zwiert op me af om kontakt te maken. Ik negeer hem en duik in de golven. Uit een ooghoek hou ik hem in de gaten. Mijn tas staat aan de waterlijn geparkeerd met een simpele handdoek erover. Ook hij ziet het afdakje en klimt tegen het duin op. Vandaar kan hij mij goed in de gaten houden. Ik ben dan ook niet uit zee of hij roept naar me: "Hello! Hello bosslady!" Ik heb er een bloedhekel aan en antwoord: "Sorry, I don't want to talk" en hoop dat dat afdoende is. Hij heeft notabene ook nog het enige schaduwplekje in de wijde omgeving ingepikt! Wat ik eigenlijk nooit doe, doe ik nu. Ik spreid mijn handdoek demonstratief uit op het harde zand aan de waterlijn en ga op mijn buik in de hete zon liggen. Alsof het hier geen Afrika is, maar Zandvoort.. ik lijk wel gek. Nog geen twee minuten later is de jongen het duin af gekomen en staat naast me. Het is hem duidelijk dat ik niet van plan ben bij hem in de schaduw te komen zitten. Hij maakt een beweging met zijn vingers bij zijn mond. Wil hij eten? Wil hij praten? Ik gok op het laatste. "I don't want to talk boy". Maar de jongen blijft op zijn mond wijzen. "Do you talk English?" vraag ik hem, terwijl mijn geduld eigenlijk wel genoeg op de proef gesteld is.
"Yes. I want to talk with you!"
En dan gebeurt het, ik verlies mijn geduld. Ik spring overeind en sta dreigend voor hem. Hij bekijkt me ondertussen van top tot teen. Hij ziet een grote blanke vrouw met slechts een broekje aan. Wat er in hem omgaat interesseert me even helemaal niet. En al helemaal niet als ik zie hoe hij ondertussen de omgeving checkt. Deze jongen bevalt me domweg niet. Ik blaf hem af in het Engels gemengd met woorden Mandinka en besluit met "Bojang!! Oprotten!!" Met een niet begrijpend gezicht blijft hij de beweging met zijn mond maken, hij wil perse praten met me.
"You don't want to talk??" vraagt hij uiteindelijk in netjes Engels. "No. Listen I am Mama Africa of Kartong and I am the wife of Jatta. I phone him if you don't leave me alone!!"
Hehe, dat werkt. Swingend en relaxed loopt hij bij me vandaan.
Snel pak ik mijn spullen bij mekaar en klim door het bloedhete zand naar het afdakje met schaduw. In de verte zie ik dat hij zich nog een paar keer omdraait. Als ik de situatie nog eens rustig overzie, zie ik er het komische van in. Absurd ook. Kwetsbaar - want topless - in mijn eentje op het strand, ben ik als een grote blonde dreigende furie op de veel kleinere jongen afgesprongen.

Het brood smaakt me goed, zittend hoog boven de zee in de schaduw. Met uitzicht ver naar rechts en naar links, naar noord en zuid. Een strategisch punt, ik kan iedereen van verre aan zien komen. Of ik hier rustig een slaapje ga doen? Ik denk het toch maar van niet.. heb toch een beetje de schrik te pakken.