07 woensdag 4 november 2009

woensdag 4 november 2009 - Project Lodge, Gunjur Beach

09:30 uur
Vandaag weer zon (gisteren bewolkt en enkele druppels). Rustig onder de "bantaba" aan een tafeltje, in de schaduw. Maar helaas moet ik nu alweer stoppen want Happy staat aan het hek om me op te halen voor school.
So, fornjato! See you later!

22.00 uur
Chop! Chop! Ging naar school vandaag. Eerst kennismaken met de head-mistress Fatou. Samen met M. bezoek ik de diverse klassen: 1a tot 3b. Ik probeer het leeftijdsverschil te zien wat je kunt verwachten op 3 niveaus. Wonderlijk genoeg zie ik geen grote verschillen. Houdt het weinige voedsel de kinderen zo klein misschien? Het wordt tijd dat het rijstprogramma weer opgestart wordt. Sinds de Engelse sponsors daarmee opgehouden zijn krijgen de kinderen geen maaltijd meer op school. Tineke1 wil kijken of er een financiële mogelijkheid bestaat dat Happy Gunjur het gaat verstrekken.
Het valt me trouwens mee hoeveel kinderen er in de klas zitten. Ik schat dat aantal vandaag zo rond de 30 lag. Aan het plafond hangen zelfgemaakte werkjes van papier en kleurpotlood. De ene klas zingt een liedje, een andere laat zien hoe ze a la 1950 cijfers kunnen opdreunen. In het Engels wel te verstaan. Ik fluister M. in dat ik benieuwd ben naar het tellen in hun eigen taal. Hoorde namelijk dat ze proberen zoveel mogelijk Engels te praten en dat daarmee hun eigen taal - het Mandinka - nogal eens verwaarloosd wordt. Ik neem het allemaal op zoals ik van plan was: oren en ogen open, zonder direct te oordelen. Dat doe je dus mooi wel als je het leersysteem met de jaren vijftig vergelijkt. Ach, ik zal wel in nog grotere valkuilen trappen vrees ik. Maakt niet uit zolang ik het maar zie. M. had mij geplaatst samen met een meester op het hoogste niveau, zes a zeven-jarigen. Ikzelf heb liever de kleuters van vier. En dat kan klaarblijkelijk gewoon. Heb nu samen met M. een klas. Ze is zwanger en schijnt nogal eens de klas uit te lopen. Prima. Kan ik gewoon een van mijn vele plannetjes uitvoeren mettertijd. Maandag begin ik.
Fiets opgehaald na school. Je vraagt je af waarom hij drie dagen bij de fietsenmaker staat. Je ziet en weet absoluut niet wat er aan gedaan is. De klussen die je wil - onder andere bagagedrager bevestigen - zijn dan nog steeds niet gedaan en uiteindelijk nemen we hem dan maar gewoon weer mee. Volgens Happy heeft hij hem helemaal schoon gemaakt. Op mijn verzoek graag wat vet op de kettingen en verder zoeken we het zelf wel uit. We rijden door de hitte over paden met los zand, off-the-road met onze 4x4 fiets. Dat wordt wel weer een beetje wennen dus.
's Middags gaan we naar de shop van de stichting. De verkoop start morgenochtend om negen uur. En alles moet nog uit de dozen gehaald worden en gesorteerd op planken. In tropentempo legen we de ene doos na de andere. Onderwijl proberen buren al stiekum een voorselectie te maken. Hoogst irritant trouwens. Ze kunnen gewoon niet buiten blijven als je dat vraagt. Je moet ze afsnauwen als bij een hond Atsjha! .. dan luisteren ze wel volgens Happy.
Het is al over zessen als we naar de timmerman gaan om mijn tentpalen en haringen op te halen. De laatsten zijn geweldig! Van hardhout. Die gaan in geen honderd jaar stuk! De palen zijn wat minder. Het zijn veel te buigbare dunne stokken die niet geschikt zijn. Hij heeft een vierkante paal liggen die beslist geschikter is. Na een uurtje zagen en schaven hoeft allen de pin er nog in. Helaas, geen pin en ook geen geschikte boor. Dus morgen maar terugkomen.
Als hier één ding per dag lukt mag je in je handen wrijven. Als het half gelukt is trouwens ook.
Ik hou het voor gezien. De dag is wat mij betreft klaar. Ik wil water over mijn lijf en een koude cola. En zo gebeurt. Tomorrow is another day! Bye! Bye!