achteraf..

Op de dag van vertrek moest ik mijn belofte nog nakomen: foto´s nemen van de bijenfarm "Jalisut Beekeeping Organisation" in Gunjur.
Niet dat ik veel van het verhaal begreep dat Sulijman me vertelde, toch werd me wel duidelijk dat hij - zoals iedere Gambiaan - op zoek was naar sponsors.
Ik vind het een aardig project en daarom verdient het zeker aandacht.

De bijenfarm bestaat uit een bloementuin, waar achterin een aantal bijenkorven geplaatst zijn. Daarin zijn op dit moment twee kolonie's bijen actief. Het project is een initiatief van Sulijman en wordt ondersteund door een soort " bestuur". Voor ik het weet ben ik daar opeens lid van, met als verantwoordelijkheid "public relations".

Alsof ik niets anders aan mijn hoofd heb, spring ik op de fiets op weg naar Jalisut bijenfarm. Het is een uur voor vertrek naar het vliegveld. Sulijman ontvangt me uitgebreid en loodst me het kleine huisje binnen. Wat is de bedoeling? Hij lijkt zelf niet goed te weten wat er moet gebeuren en bladert eindeloos door stapels papieren. "Schiet nou op man!" denk ik. Het initiatief is inmiddels geheel aan mijn kant. Ik loop naar de bijenkorven buiten. Sulijman sloft achter mij aan en blijft maar doorpraten over..ja over wat eigenlijk? Zijn stem is zacht. Te zacht, ik heb het even opgegeven om het te verstaan. Geen tijd. Ik laat hem praten en doe ondertussen waar ik volgens mij voor gekomen ben: plaatjes schieten.

Na een half uur zwaait hij me uit, niet nadat hij me een pot honing cadeau gedaan heeft. Mmmh! Als die maar heel blijft in het vliegtuig..

Amsterdam.
En daar zit ik dan nu met zijn papieren voor me. Mijn Engels (en dat van hem) is nog steeds niet je dat, maar cijfers kan iedereen begrijpen.
Het kopje "Estimated operation costs" beslaat zowel de apparatuur als de omheining van de tuin. Met een totaal van 99 duizend dalasis (99x 30 euro= 3000 euro?) hoopt Jalisut een "stukje" verder te komen.

Bijen-liefhebbers cq sponsors/donateurs kunnen via mij contact opnemen met Mr. Sulijman

.. maar een zakje zaad is ook leuk!!