60 donderdag 5 januari

donderdag 5 januari, Kartong

Ik ben van plan vroeg te vertrekken uit Djanko’s compound. Voel de depressie alweer toeslaan. Wegwezen hier! Maar niet voor ik met zijn broer overlegd heb over de termieten in de muur. Die maken elke dag grotere puisten op de muur. Als ik op de muur tik klinkt die hol op bepaalde plekken. Volgens mij zit er een nest in. Ik ga kijken of er een “ medicin” voor is en vraag We know what to do. We are used to that.” En hij loopt weg om even later met een loodzware ijzeren staaf terug te komen. Hij geeft een ram op de eens zo mooi in verantwoord blauw geverfde muur. Eerst valt het pleisterwerk, vervolgens hele brokken muur en uiteindelijk hebben we vrij zicht op het nest. Niet te geloven, een kunstwerk ter grootte van een 40 cm grote bal. Het is er een gekrioel en gewurm van jewelste daarbinnen. Mieren. Er wordt een rijstzak op de grond uit gespreid en het hele gevaarte spat na een klein zetje op de grond uiteen. Gadverdamme. In het enorme gat wordt grof zout gestrooid. Daar houden termieten niet van.
En nu? Desgewenst kan Djanko’s Broer een mannetje bellen die de boel weer dicht gaat smeren met cement. Een goed idee.
En zo zit ik dus uren te wachten tot er een mannetje komt. Niet dus. Eind van de middag geef ik het op. Er is meer te doen. Samen met Mama naar Brikama bijvoorbeeld om pasfoto’s te laten maken. Want of ik nou 1 of 2 paspoorten laat maken.. dan is dat maar gebeurt voor als Mama eens op reis gaat.
Op de valreep rij ik om zes uur nog even naar zee voor een therapeutische sessie met mijn voet. Die wil even helemaal niet meer. Artrose, ook hier.

De knalrode zon is een mooie Afsluiting van de dag. Eventjes nog genieten.