65 maandag 17 januari 2011

maandag 17 januari 2011

Ik loop gigantisch achter de feiten aan zie ik als ik het laatste verslag in mijn schriftje lees. De website vermeld fijntjes dat ik morgen jarig ben. Ik moet mijn ogen dicht doen om me voor de geest te halen hoe mijn verjaardag er normaal gesproken uit hoort te zien. Zeker geen zon, maar dik ingepakt boodschappen doen. Met of zonder sneeuw. Nu zit ik in een hemdje. Alleen 's ochtends is het hier kil.

Inmiddels ben ik alweer terug van Manjai Lodge in Serrekunda. Heb er drie in plaats van 2 nachten doorgebracht.. Waarvan de laatste zelfs met Djanko. Vrijdag "uit" gegaan: eerst pizza en daarna wat drinken bij bar Chossaan in Senegambia. Als de eerste-de-beste tourist. Genoten van de muziek uit Guinee Bissau: super ritmisch.
Afgezien van de serieuze aanvaring met de politie - Djanko reed met zijn proefrijbewijs maar had nog nooit van een hellingproef gehoord, met alle gevolgen van dien - was het een leuke zaterdag. Chique gelunched in Ngala Lodge. Je waant je in St Tropez met de voor Gambia veel te groene glooiende grasvelden en hoge wuivende palmbomen. En dat alles tegen een achtergrond van woest tegen de rotsen beukende golven. Als knipmessen buigende obers. Linnen servetten. Ik drink voor de verandering - Djanko is moslim en gebruikt geen alcohol - een koel glas witte wijn. Stom genoeg eet ik ook hier weer pasta, het enig echt betaalbare. Maar wel een met ijs gevulde pannenkoek toe, die we met ons tweeën delen. Desondanks een giga-rekening van 950 dalasis voor 2 personen (Djanko verdient 1000 dal. per maand!)
Daarna naar het strand bij Cape Point, omdat Djanko daar heel lang niet geweest is.
Om zes uur halen we de spullen op in Manjai en racen naar huis. Gauw voor het donker wordt, want Djanko laat ik even niet meer rijden vandaag.

De zondag bleek een klusdag. Het oude termietengat moest nodig dicht gemetseld worden. Ze begonnen er alweer flink in te bouwen. Maar ik ontdekte een tweede holte in de muur. Slechts een flinke ram was er nodig om het hoofdkwartier van de termietenkoningin op de grond te doen storten. Gevolg: een gat twee maal zo groot als de eerste. Handig zo'n "mudhouse"..maar niet heus..Modderblokken, gedroogd met een dak erop. Het lijkt heel wat maar is dus drie keer niks. De koningin was een witte larf ter grootte van ongeveer acht centimeter. Boewaah! De metselaar heeft de boel keurig en vakbekwaam dicht gemetseld en opgelapt met cement,stenen en zand.
Aan het eind - doodmoe ikke - toch maar de boel geveegd en gedweild en met 39 koorts op bed geknald. Ik voelde al zoiets.. kwam niet meer vooruit.. overal spierpijn.
En nu is het maandag. Nog twee krappe weken hier. Ben voorzichtig aan begonnen met spullen uitdelen, kleding etc.
Het is natuurlijk vreselijk spijtig dat ik iedereen achterlaat, maar ik zie er af en toe echt naar uit om naar huis te gaan. De lol in Amsterdam zal ongetwijfeld van korte duur zijn. Enerzijds omdat ik natuurlijk heimwee naar hier krijg. Anderzijds omdat ik begin februari aan mijn schouder geopereerd word. Het ging niet langer qua pijn en zoals destijds met de arts afgesproken, hoefde ik maar een mail te sturen om een afspraak te maken voor een operatie. Vooruitzicht: zes weken in een mitella en een half jaar revalidatie. Precies de reden waarom ik het in oktober vorig jaar niet gedaan heb.

Komt wat komt! In Imbarra maar weer Tien! Morgen alweer 61 jaar aan het klooien op deze aardbol..