66 Life! from Brikama
Door: Tien
Blijf op de hoogte en volg Tineke
17 Januari 2011 | Gambia, Banjul
maandag 17 januari 2011
De koorts mag dan gezakt zijn, ik ben niet vooruit te branden. Toch moest ik naar Brikama "voor zaken" Hahahaha.
Eerst even bij de Preschool langs. Oud collega's begroeten, wat leerspul afleveren en - zoals eigenlijk altijd - Malangs luier verschonen. Samen met Matou naar Brikama. Die moest weer eens naar een of andere Charity, 40 dagen na het overlijden van iemand. Dat is toch allemaal een heel gedoe hier en brengt eindeloos veel "traveling" met zich mee. Naar Bakau deze keer. Na mijn lift nog drie keer overstappen voor ze er is. Minstens twee uur verder als het busje geen pech krijgt.
Vanochtend vertrokken uit Kartong. Ik schreef er:
" Mariama, anderhalf of twee jaar. Het is een schatje. Ze staat buiten op de veranda en ontdekt me als ik een laken uitschud.Met een stijf handje - de vingertjes gespreid - zwaait ze " Dag! Dag!" Haar hese stemmetje herken je uit duizenden. Ze aapt alle geluidjes na en dus kan ze mijn naam al zeggen en Dag-zeggen. Ze is gek op knuffelen. Zo heb ik haar leren kennen: toen ze vreselijk en onophoudelijk huilde en haar moeder ten einde raad haar met een rietje te lijf ging. Ik knuffelde haar en kreeg haar stil. Tot stomme verbazing van haar moeder en de buren.
Ze komt bij me staan." Aai! aai!" zegt ze en legt haar wangetje tegen mijn knie. Even later klautert ze omhoog, grijpt met haar vieze handjes in mijn gezicht en geeft kusjes op mijn borst. Verliefd kijkt ze omhoog. Ik aai haar gevlochten koppie, geef klopjes op haar ruggetje. Ze geniet, haar oogjes worden klein en dwalen weg.
Kinderen moeten het zonder knuffelen doen hier. Een harde wereld.Het enige intieme kontakt waar ze op kunnen rekenen bestaat uit de tiet en de rug waarop ze gedragen worden. Zodra ze kunnen lopen is het over.
Mariama loopt zo klein als ze is met een knuffelbeest op haar rug.Met de doek om haar middeltje geknooptstapt ze olijk rond. Het is een aandoenlijk gezicht, het vieze pluchen beest in de nog viezere doek.
Mariama is mijn uitverkorene hier op de compound. En soms lijkt het of haar moeder de kunst van mij afkijkt. Ik zie haar vaker lachen en liefdoen tegen haar dochtertje. Of verbeeld ik me dat maar..?"
De koorts mag dan gezakt zijn, ik ben niet vooruit te branden. Toch moest ik naar Brikama "voor zaken" Hahahaha.
Eerst even bij de Preschool langs. Oud collega's begroeten, wat leerspul afleveren en - zoals eigenlijk altijd - Malangs luier verschonen. Samen met Matou naar Brikama. Die moest weer eens naar een of andere Charity, 40 dagen na het overlijden van iemand. Dat is toch allemaal een heel gedoe hier en brengt eindeloos veel "traveling" met zich mee. Naar Bakau deze keer. Na mijn lift nog drie keer overstappen voor ze er is. Minstens twee uur verder als het busje geen pech krijgt.
Vanochtend vertrokken uit Kartong. Ik schreef er:
" Mariama, anderhalf of twee jaar. Het is een schatje. Ze staat buiten op de veranda en ontdekt me als ik een laken uitschud.Met een stijf handje - de vingertjes gespreid - zwaait ze " Dag! Dag!" Haar hese stemmetje herken je uit duizenden. Ze aapt alle geluidjes na en dus kan ze mijn naam al zeggen en Dag-zeggen. Ze is gek op knuffelen. Zo heb ik haar leren kennen: toen ze vreselijk en onophoudelijk huilde en haar moeder ten einde raad haar met een rietje te lijf ging. Ik knuffelde haar en kreeg haar stil. Tot stomme verbazing van haar moeder en de buren.
Ze komt bij me staan." Aai! aai!" zegt ze en legt haar wangetje tegen mijn knie. Even later klautert ze omhoog, grijpt met haar vieze handjes in mijn gezicht en geeft kusjes op mijn borst. Verliefd kijkt ze omhoog. Ik aai haar gevlochten koppie, geef klopjes op haar ruggetje. Ze geniet, haar oogjes worden klein en dwalen weg.
Kinderen moeten het zonder knuffelen doen hier. Een harde wereld.Het enige intieme kontakt waar ze op kunnen rekenen bestaat uit de tiet en de rug waarop ze gedragen worden. Zodra ze kunnen lopen is het over.
Mariama loopt zo klein als ze is met een knuffelbeest op haar rug.Met de doek om haar middeltje geknooptstapt ze olijk rond. Het is een aandoenlijk gezicht, het vieze pluchen beest in de nog viezere doek.
Mariama is mijn uitverkorene hier op de compound. En soms lijkt het of haar moeder de kunst van mij afkijkt. Ik zie haar vaker lachen en liefdoen tegen haar dochtertje. Of verbeeld ik me dat maar..?"
-
17 Januari 2011 - 19:56
Marjet:
Ha Tien!
Een hele dikke knuffel voor jou!!!
Hoop dat je een fijne goede leuke bijzondere verjaardag hebt morgen.
dikke kus,
Marjet -
18 Januari 2011 - 08:31
Juul:
lang zal ze leven!!!! der hangt hier op straat een affiche van een of andere voorstelling: steeds minder mensen vieren hun verjaardag, of zoiets...nou lekker wel hoor, vieren, ook al is t maar n beetje! Zoen! -
18 Januari 2011 - 14:45
Myrthe:
Dan hier voor jou:
Een verjaardagsknuffel! Zonder vieze doekjes!
Kus,
Myrthe -
18 Januari 2011 - 15:51
Tien Zelluf:
helaas hier heeft niemand iets met een verjaardag tenzij je met veel eten en drinken aankomt... dus vergeet ik mijn verjaardag maar deze keer... dank voor jullie felecitaties..dat dan weer wel ;-) heb voor mezelf gezongen op de preschool...tja... x tien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
