67 donderdag 20 januari, Serrekunda- Manjai
Door: Tien
Blijf op de hoogte en volg Tineke
21 Januari 2011 | Gambia, Banjul
De dood kwam meerdere keren langs vandaag.
De vriendin van Mama, Manima , komt verschrikt op me afrennen. " Mama! Ami, you know her from school...her father... he passed away....just now!" Ze wijst op een halfgeopend ijzeren hek. Druk gesticulerend lopen er mannen heen en weer voor de compound waar Ami en haar familie wonen.
Tijdens het avondeten samen met Manima en Mama, vertelt Mama wat haar overkwam. Haar vader stond gisteren plotseling voor haar neus met de mededeling dat haar moeders moeder - haar oma dus - de dag ervoor overleden is. Ze wonen beiden in Guinee Conacry, twee landen verderop. Haar vader woont hier in Gambia maar die ziet ze 1x per jaar.
Mama heeft haar oma nog nooit gezien. Wil ze haar moeder misschien bellen morgen? " Maybe.." zegt ze en kijkt van me weg.
Manima begint over haar overleden vader te vertellen. Hoe niemand hen hielp en hij twee jaar doodziek in bed lag. Zijn hele rug kapot van het doorliggen.
En als klap op de vuurpijl begint de ober bij wie ik - geheel tegen mijn gewoonte in - aan de bar een cola drink, me te vertellen over zijn jaren geleden overleden Hollandse sponsor.
Eenenzestig (!) was ze, een geweldige vrouw die alles voor hem deed. Acht jaar lang sponsorde ze hem. Kocht tot drie maal toe een fiets voor hem. Vol trots wijst hij de laatste aan "daar bij de boom!" Zomaar opeens was ze weg, geen afscheid niks. Dood bij een verkeersongeluk. Tranen staan in zijn ogen. Hij kijkt me vragend aan. Wat moet ik zeggen? Ik doe maar wat me het eerste te binnen schiet. Vertel hem dat Christenen in de hemel geloven. Dat ze daar is en van bovenaf hem kan volgen. Dat ze misschien wel heel trots is dat hij zijn school toch afgemaakt heeft. Al moest hij zijn schat, de laptop, verkopen om het schoolgeld te kunnen betalen en dat ze misschien wel weet hij nu alweer zes jaar werkt. Ik zie dat hij niets liever wil dan mij geloven. Hij kijkt omhoog naar de lucht en zegt " I miss her sooo!"
Wederom tranen in zijn ogen. Maar die zouden ook wel eens op een oogontsteking kunnen duiden, bedenk ik me als ik hem bekijk.
De vriendin van Mama, Manima , komt verschrikt op me afrennen. " Mama! Ami, you know her from school...her father... he passed away....just now!" Ze wijst op een halfgeopend ijzeren hek. Druk gesticulerend lopen er mannen heen en weer voor de compound waar Ami en haar familie wonen.
Tijdens het avondeten samen met Manima en Mama, vertelt Mama wat haar overkwam. Haar vader stond gisteren plotseling voor haar neus met de mededeling dat haar moeders moeder - haar oma dus - de dag ervoor overleden is. Ze wonen beiden in Guinee Conacry, twee landen verderop. Haar vader woont hier in Gambia maar die ziet ze 1x per jaar.
Mama heeft haar oma nog nooit gezien. Wil ze haar moeder misschien bellen morgen? " Maybe.." zegt ze en kijkt van me weg.
Manima begint over haar overleden vader te vertellen. Hoe niemand hen hielp en hij twee jaar doodziek in bed lag. Zijn hele rug kapot van het doorliggen.
En als klap op de vuurpijl begint de ober bij wie ik - geheel tegen mijn gewoonte in - aan de bar een cola drink, me te vertellen over zijn jaren geleden overleden Hollandse sponsor.
Eenenzestig (!) was ze, een geweldige vrouw die alles voor hem deed. Acht jaar lang sponsorde ze hem. Kocht tot drie maal toe een fiets voor hem. Vol trots wijst hij de laatste aan "daar bij de boom!" Zomaar opeens was ze weg, geen afscheid niks. Dood bij een verkeersongeluk. Tranen staan in zijn ogen. Hij kijkt me vragend aan. Wat moet ik zeggen? Ik doe maar wat me het eerste te binnen schiet. Vertel hem dat Christenen in de hemel geloven. Dat ze daar is en van bovenaf hem kan volgen. Dat ze misschien wel heel trots is dat hij zijn school toch afgemaakt heeft. Al moest hij zijn schat, de laptop, verkopen om het schoolgeld te kunnen betalen en dat ze misschien wel weet hij nu alweer zes jaar werkt. Ik zie dat hij niets liever wil dan mij geloven. Hij kijkt omhoog naar de lucht en zegt " I miss her sooo!"
Wederom tranen in zijn ogen. Maar die zouden ook wel eens op een oogontsteking kunnen duiden, bedenk ik me als ik hem bekijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
