68 donderdag 20 januari, Serrekunda- Manjai

donderdag 20 januari, Serrekunda

Uitgevloerd lig ik op het heerlijke hotelbed. "s Ochtends vroeg opgestaan om naar school te gaan. Van Kartong naar Serrekunda. Uurtje rijden als het meezit. Voor de variatie weer eens een heel andere lifter meegenomen. Aan de kant stond een in elkaar gezakte bushtaxi. Ernaast een hevig zwaaiende chauffeur. Het moest wel hoge nood zijn. Ik stop. Even later rijd ik door met voorin een in gedistingeerd grijs gestoken oudere heer en achterin een werkman met ontbloot bovenlijf. Op zijn schoot rust voor een gedeelte de anderhalve meter lange loodzware as die hij klaarblijkelijk moet laten lassen ergens verderop.
Ik moet maar eens een lijstje gaan maken van de mensn die ik meegenomen heb, zo verschillend zijn ze. Ziek,gezond, blind, jong, oud en kreupel..wie heeft er niet in de jeep gezeten?? Nog geen geit of schaap, maar wel levende kippen.


Ik ben redelijk op tijd op school, verricht hand- en spandiensten en roep de meiden regelmatig tot de orde. Anders is het net een hok vol kakelende kippen. " English please!" roep ik ongeveer elk half uur. Vervolgens valt er een doodse stilte.
Na school gaan we naar Mama's gastgezin, eten er snel wat en gaan dan naar de markt om verf en chemicaliën te kopen. Op de valreep moeten er nog 20 tassen gemaakt worden, zodat ik die in Nederland kan verkopen voor haar. Iedereen helpt mee. De juf heeft de dessins op de inmiddels genaaide tassen getekend en de meiden voorzien de lijnen van kleine rijgsteken. Mama zal later de draden aantrekken en de stof omwinden met het sterke garen. Mama legt de hand aan de laatste zomen. Ze controleert of het garen op de machine wel katoen is. Knap dat ze daaraan denkt..
Zaterdag gaat ze alles in Boboi verven tassen, T-shirts en een laken voor mij. Ze is een harde werker en ze is mijn schatje!!
Ondertussen kon ik zelf natuurlijk niet achter blijven. Bij de verfboer heb ik indigo gekocht en bij de stoffenman zes meter katoen. Ik wil graag zelf ( nou ja...bij wijze van ..) de wikkellappen maken die ik altijd gebruik na het badderen.
" Who likes to help me?" Het meisje uit Guinee Bissau met wie ik af en toe wat Portugees spreek, staat meteen naast me. We strijken de lap in vierkanten en ik leer haar de vouwen van een potloodlijn te voorzien. Dat aanleren is op zich al een klus. Want ze denken dat ze met hard drukken de beste lijnen krijgen. Proefondervindelijk merken ze dat het op mijn manier veel makkelijker gaat en met netter resultaat. De vierkanten voorzien we afwisselend met cirkels en rechte lijnen. De juf slaat het hoogst verbaasd gade. Dat het vrijdag is weet ik ook wel. Een dag om niets te doen, afgezien van opruimen en schoonmaken. Maar we hebben nu eenmaal te weinig tijd om uitgebreid te gaan luilakken. En dus zitten even later vijf meiden in een kringetje buiten de lijnen en cirkels te rijgen. Binnen wordt er flink gedweild.

Nog een klein weekje te gaan. Ik ga nog tijd tekort krijgen merk ik.. Maar zeker is dat ik het hier goed wil en ga afsluiten. Deze week voor het laatst in een hotel. Volgende week een nachtje logeren bij Mama in het gastgezin en een " bonte avond" beleven. Met eten, drinken en dansen. Mama verheugt zich erop. Woensdag voor het laatst naar school. En dan rustig afsluiten in Gunjur, met Mariatou en mijn mannetje Malang. En Djanko? Ach, die komt dit weekend bod hahahaha. De tegelvloer schijnt al gelegd te zijn dus kunnen we morgen voor onszelf gebruiken.

Een goed weekend allemaal! Tot Gauw!! liefs van Tien