04 donderdag 14 juli 2011

(in het luxe apartement van vriendin Kaye)
Het smakt en het doet om me heen. Djanko en Mama hebben avondeten gehaald en zitten het uitgebreid vanuit het aluminiumfolie naar binnen te werken.
Ik dacht even rust te hebben. Had ze weggestuurd met geld om bij KaddyKaddy aan de overkant te gaan eten. Maar ze komen het gezellig (!) bij mij aan de keukentafel nuttigen terwijl ik net mijn dagboek aan het tikkenben.
“Mama, you will be jealous!!” riep Mama al enthousiast bij binnenkomst, het eten in de lucht houdend. Gelukkig heb ik net een laatste restje cornflakes weggewerkt dus het zal wel meevallen met die jaloezie. Ze eten zowaar geen rijst, maar wel een flink stuk vis cq kip met veel groenten ernaast en rauwkost. Hoera, groenten voor ze!
“Lekker!” zucht Mama tussen het eten door. Djanko zit zwijgend op de tegelvloer te smikkelen. Ik laat ze lekker in het Mandinka met mekaar kletsen. Kan ik mooi even doorgaan.

Het programma - voor zover daarvan sprake was – is zojuist weer even flink in de war gegooid. De vriend van Kaye die op het huis past, gaat twee weken naar Dakar. Of Mama even de honneurs wil waarnemen en in de flat wil blijven. “Alone!!!???” roep ik verbaasd uit. Geen vrouw woont hier alleen en dan zal mama met haar 18 jaar twee weken in dit enorme huis bivakkeren. Geen sprake van dus. Bovendien heeft ze zelf ook nog een soort programma en wil ze naar Kartong voor haar schoolvakantie. Uiteindelijk komen we overeen dat ze alleen de komende week hier zal zijn. Dan moet ik maar bij haar blijven om dieven en verkrachters weg te jagen.
Even later realiseer ik me dat er wel veel in het gedrang komt hierdoor. Ik moet nog Hyves wegbrengen met Sulijman. Bovendien hoopt Tineke1 volgende week de “winkel” te openen om de containerkleding te verkopen. Ik zou helpen met dozen uitpakken. En mijn mannetje een week niet zien.. dat overleeft hij niet. De arme schat doet niet anders dan Toet-Toet! Broem! Broem! zijn oma uitzwaaien.
Gisteren ben ik met de Daihatsu vertrokken uit Gunjur. Aan boord de oudste zoon van Mariatou – Fansu – en vriendje Djanko. Voor ik vertrok moest ik eerst nog een electricien laten komen om de knipperlichten en de claxon te maken. De auto is niet minder dan een wrak en het geld dat ik ervoor betaald heb zie ik maar als een donatie voor Lamins te uitgebreide familie.
We rijden naar Brikama om de vele enveloppen euros te wisselen. Voor het eerst begeef ik me persoonlijk op de “zwarte markt”en zit geheimzinnig in een achterkamertje enorme pakken met dalasis na te tellen. Daarna begeven we ons op weg naar Fansus school om het grootste gedeelte weer zo gauw mogelijk kwijt te raken: schoolgeld vooreen heel jaar betalen.
Ik zit er direct weer helemaal in en ben dolblij dat de regen nog wat uit gebleven is. We rijden door veld en beemd. Diepe kuilen vol met modder en hobbels waar zonodig betonstaken uitsteken. Gelukkig kun je nu nog enigszins inschatten hoe diep de modderplas is waar je doorheen moet. Binnenkort kun je dat vergeten en zit je muurvast voor je het weet. Ik vraag Fansu op tijd rechts/links/rechtdoor te roepen, maar dat schijnt te moeilijk te zijn. Dus bler ik bij elke vage splitsing “streight on??”, waarop hij dan verschrikt roept “coff!” wat zoiets betekent als afslaan. Na een uurtje flink door hobbelen komen we bij de school aan. Echt representatief is het allemaal niet zo vlak voor de vakantie. Ze rippen de school totaal ivm diefstal.
Ik stel me voor als kontaktpersoon van Fansus sponsoren vraag om een berekening van de totale kosten. Helaas kan ik niet alles betalen maar dat moet dan maar later.
Klaar. Volgende project. Ik zet Fansu ergens af en ga op weg naar sponsordochter Mama. Ze woont sinds kort bij mijn vriendin Kaye, die op dit moment in Engeland is.
Voor het eerst zie ik zo’n enorm pand op griekse zuilen van binnen. Absurd zo groot als de kamers en de gangen zijn. Alsof ze er met de hele extended family in moeten wonen. Twee enorme badkamers waarvan eentje met driehoekig bubbelbad. Leuk als de electriciteit weer eens uitvalt, zoals nu al uren. Gipsen plafonds met ornamenten en nog net geen kroonluchters. Voor de deur loopt bij wijze van spreken een open riool en de buren schermen hun kamers af met oude lappen. Rijk en arm naast mekaar. Te gek voor woorden.
Ik zit wel meteen weer in mijn oude buurtje, want even verderop is de Lodge waar ik twee dagen per week verbleef als ik bij Mama op school werkte. Het strand is hier wel lekker dichtbij en ik heb zojuist even heerlijk een half uur in het warme water gedoken en gesparteld.
Morgenochtend rij ik terug naar gunjur om daar met oudcollegas van de Preschool het eindejaarsfeest te vieren op het strand. Zaterdag weer terug naar hier om datzelfde te doen met Mama’s school.
En zaterdagavond…. Dan gaan we hopelijk uit. Naar Chossaan- bar wat mij betreft. Van Mbalaxmuziek genieten en een wijntje. Of twee.