15 vorige week ergens- juli 2011

Het loopt al tegen vieren als ik met het wrak bij de Bee-farm aankom. Ik heb Sulijman beloofd te helpen met het wegbrengen van de hyves – bijenkisten - naar de bush. De vorige keer hebben we de bijenkisten – gevuld met bijen! – opgehaald met een taxi. Dat moest in het donker vanwege de bijen. Een keer zo’n avontuur is wat mij betreft wel genoeg.
Nu gaan we lege kisten plaatsen. Sulijman hoopt dat er zich twee bijenkolonies zullen vestigen. Die zal hij mettertijd dan weer ophalen naar de farm brengen.
Met vier man – inclusief mezelf – en twee bijenkisten met toebehoren (waslatjes en golfplaten deksels) proppen we ons in de jeep en hobbelen op weg. Bij de politiecontrole maak ik er maar weer een geintje van. Dat scheelt een hoop gezeur. “Hello, here is the bee-taxi!” En inderdaad kan de geüniformeerde agent erom lachen en laat ons door. Hobbel één is genomen. Nu over de mainroad naar de plek waar Sulijman “gereserveerd” heeft.
Hobbel twee blijkt een watertje te zijn dat we moeten oversteken willen we de geheime plek bereiken. Geen nood. Er wordt een stevig palmblad gekapt en samen met een half verrotte stok moet dat een brug vormen. Mwah! Ben benieuwd of die tegen mijn gewicht bestand zijn. Zo licht als maar mogelijk is probeer ik erover te lopen en het loopt zowaar niet eens slecht af. Dan gaat het in ganzenpas de bush in.
Twee mannen met elk een kist op de nek, de derde met de golfplaten dakjes. En ik erachteraan met de camera.
De keiharde schermen van de palmbladeren zwiepen in mijn gezicht en ik ben allerminst gerust op slangen.De mannen kijken niet-begrijpend: “No….not here..” Als het hier niet is..waar dan wel?! Met een machete hakt Sulijman zich een pad vrij en brengt ons naar de plek waar hij de komst van de hyves keurig voorbereid heeft. Ik zie vier nogal gammele staketsels die klaarblijkelijk de kisten moeten gaan dragen straks. Een padvinder zou het niet beter doen: in de grond gestoken takken die middels riet aan elkaar geknoopt zijn. De hyves zwiepen dan ook lichtjes alle kanten op als ze erop gezet worden.Maar Sulijman heeft er alle vertrouwen in dat het goed komt met de hyves. Hij plaatst de met was ingesmeerde latjes weer op de kisten en sluit ze af middels het golfplaten dakje. Steen erop en klaar!
Elke twee dagen zal hij naar de plek fietsen om de boel te controleren. Of er geen mieren bezit van de hyves hebben genomen en om te kijken of er al bijen activiteit is. En ook om te kijken of ze er überhaupt nog staan..

Het is alles redelijk snel gebeurd en vlak voor zonsondergang – mooie luchten! - keren we terug naar de Bee-farm. Weer een klus geklaard!