49 donderdag 7 januari 2009

donderdag 7 januari 2009 - M.'s compound, Gunjur Village

Ik heb een discusprobleem, zegt John als ik hem eindelijk aan de lijn heb. Hij is mijn manueel therapeut in Nederland, op hem vertrouw ik. Mobiliseren en zeker niet de hele dag op bed liggen is zijn advies. Twee keer per dag een uurtje rust, meer niet. In beweging blijven. En Diclofenac slikken. Ik heb nog maar voor drie dagen als ik er drie per dag slik. Heb ze weliswaar “besteld” via Rob maar die komen niet voor 20 januari hier aan. Andries zou ze mee kunnen nemen. Dat schiet dus niet op. Er is hier een soort apotheek die alles schijnt te hebben. Een dezer dagen ga ik de moed bij mekaar rapen en met de GillyGilly naar Serekunda. Gewapend met het originele doosje ga ik proberen of ik ze daar bij de StopStep kan krijgen.
Voor het eerst is gisteravond de moed me in de schoenen gezakt. Kon er niet meer tegen en kon niets anders dan janken. Om alles en iedereen en ik miste mijn familie, mijn vrienden, mijn thuis. Voor het eerst zag ik helder voor me hoe ik thuis door de kou zou lopen, bij de verwarming zou zitten kleumen, tussen betonnen muren opgesloten zou zitten met internet als venster op de buitenwereld. Alles beter dan dit hier.
Vanochtend kreeg ik van Rob een sms: hij had viereneenhalf uur over de rit Amsterdam-Velserbroek gedaan vanwege het weer. “Blijf jij maar lekker in de warmte!” was zijn advies. Zucht.
Ik wil zo graag nog van alles doen. Wat heet: eindelijk eens doen. En dat klotelijf belet me dat continue. Misschien toch niet voor niets afgekeurd?
In Imbarra! Ik zet hem maar weer op. Laat me vanmiddag door Baba de pijn “wegstrijken”. Ik ben in Afrika en niets logischer dan het op Afrikaanse wijze aan te pakken, koddie? Toch?!
Sorry voor dit negatieve verhaal. Hoop dat het gauw weer wat beter gaat hier! Liefs van Tien