58 dinsdag 19 januari 2010
Door: Tien
Blijf op de hoogte en volg Tineke
23 Januari 2010 | Gambia, Banjul
58 dinsdag 19 januari 2010 – Mariatou, Gunjur Village
22:00 M. is tegen negen uur even "for a walk" gegaan. Haar heup deed pijn en ze moest bewegen. Sako –“ dikzak” – haar zoontje van vier, zit bij mij in de klas. Hij is ’s ochtends niet vooruit te branden, domweg omdat hij veel te laat naar bed gaat. Om half tien is hij nog steeds op. Ik hoor hem afwisselend jengelen en schreeuwen. Sinds een week wend ik mijn autoriteit aan om hem naar bed te krijgen. Dat wil zeggen.. als ik zie dat al het geschreeuw van zijn zussen niet meer helpt. Met zachte drang werk ik hem de deur uit naar een voor mij onbekende bestemming aan de overkant. Bij de stepmother in huis.“Ta Ta Ta! Go Go Go!”
Ik heb daar nog nooit een stap binnen gezet en ik vraag me dan ook regelmatig af hoe ze daar met zn allen slapen.
Vanavond heb ik dat gezien. Niet omdat ik dat zo graag wou, maar omdat de kinderen steeds naar me toe kwamen met een vraag omtrent het slapen. Waar hun moeder was. Dat Sako niet kan slapen als Isatou niet naast hem ligt (of zoiets..) Ik heb gegokt wat ze van me verwachtten. En zo stond ik dus gebogen over drie kinderen onder een lappendeken. “Goodnight! Sleep well! For Saama!”. Het ontbrak er nog maar aan dat ik ze goedenacht zou kussen. Een rare gewaarwording zo ongevraagd de taak van de moeder (of van wie dan ook..) over te nemen.
Pas vierentwintig uur een Mamamuso (grootmoeder) en nu al volledig ingezet.
22:00 M. is tegen negen uur even "for a walk" gegaan. Haar heup deed pijn en ze moest bewegen. Sako –“ dikzak” – haar zoontje van vier, zit bij mij in de klas. Hij is ’s ochtends niet vooruit te branden, domweg omdat hij veel te laat naar bed gaat. Om half tien is hij nog steeds op. Ik hoor hem afwisselend jengelen en schreeuwen. Sinds een week wend ik mijn autoriteit aan om hem naar bed te krijgen. Dat wil zeggen.. als ik zie dat al het geschreeuw van zijn zussen niet meer helpt. Met zachte drang werk ik hem de deur uit naar een voor mij onbekende bestemming aan de overkant. Bij de stepmother in huis.“Ta Ta Ta! Go Go Go!”
Ik heb daar nog nooit een stap binnen gezet en ik vraag me dan ook regelmatig af hoe ze daar met zn allen slapen.
Vanavond heb ik dat gezien. Niet omdat ik dat zo graag wou, maar omdat de kinderen steeds naar me toe kwamen met een vraag omtrent het slapen. Waar hun moeder was. Dat Sako niet kan slapen als Isatou niet naast hem ligt (of zoiets..) Ik heb gegokt wat ze van me verwachtten. En zo stond ik dus gebogen over drie kinderen onder een lappendeken. “Goodnight! Sleep well! For Saama!”. Het ontbrak er nog maar aan dat ik ze goedenacht zou kussen. Een rare gewaarwording zo ongevraagd de taak van de moeder (of van wie dan ook..) over te nemen.
Pas vierentwintig uur een Mamamuso (grootmoeder) en nu al volledig ingezet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
