vrijdag 2 juli 2010

Hier deed ik het dus voor: mijn eerste bui dondert door de hemel naar beneden.Het knalt om me heen. De palmbomen zwiepen met hun gevederde bladeren door de lucht. Was de zon nog niet echt onder, de bui zorgt er wel voor dat het in een klap nacht is.
Afrika, " een continent van contrasten" schiet het door me heen.

Waar ik ging logeren was helemaal de vraag. Ik besloot mijn neus achterna te gaan. En dus zit ik nu in Djanko's kamer. Twee kamers in het huis van zijn familie. Met zn allen op een rijtje. Vijf dubbele kamers naast elkaar onder een golfplaten dak.
De kamer van Djanko is helverlicht door de spaarlamp aan het plafond. Zijn broer heeft sinds kort een generator en alle kamers van electrische bedrading voorzien. Ik vermoed in verband met het WK Voetbal, want in zijn kamer staat een klein tv-tje. Door de sneeuw op het scherm zie je slechts een vage weergave van het voetbalstadion. Het geluid is redelijk en dus ben ik binnen een half uur getuige van 2-1 voor Nederland.

Sarjo, Djanko's broer, kwam me van het vliegveld halen. Helaas was hij nogal laat en ik begon mezelf er al aan te wennen dat ik naar een hotel zou gaan. Bij de transfer van het vliegveld naar de hal verdraaide ik mijn arm dusdanig dat die uit de kom schoot. Sindsdien is met mijn linker arm iets doen niet meer aan de orde. Ik liep al dagen met een stijve nek. Nu doet alles me zeer. Genoeg geklaagd.

We gingen geld wisselen en twee zakken rijst kopen van 50 kilo elk. Eentje voor Djanko's familie en eentje voor Matou en de baby. De neus van de wrakke Mercedes stak zowat in de lucht met zoveel gewicht in de achterbak.

Aangekomen op Matou's compound bleek het huis dicht en zij afwezig. Naar een begrafenis. We zijn weer thuis: begrafenis en geboorte is een bijna dagelijkse bezigheid lijkt het soms wel.
Uit alle hoeken en gaten stoven de kids tevoorschijn. De buggy zetten we binnen en ik liet de boel de boel. Op naar Kartong, waar Djanko op me staat te wachten.

Zo vlot en spontaan als ik met de familie was destijds, zo onwennig was ik opeens ten opzichte van Djanko. Bloedje heet en bezweet wilde ik een bad nemen. Maar het leek me een beetje raar om uit te gaan kleden waar hij bij was.
Daarna wat door mij ingekochte kleding uitgedeeld. De MP3-player aan Djanko uitgelegd en toen.... als van ouds: "ik moet weg Mama, naar Boboi, werken" Het is off-season, wat moet hij daar in godsnaam doen??! Hij krijgt maar de helft van zijn normale - toch al lage - salaris.Toch gaat hij er elke dag trouw heen. Of bang zijn baantje te verliezen? Elk geld beter dan niets? Blij iets om handen te hebben?
Anyway, heb hem eraan herinnerd dat we samen een weekje vakantie zouden nemen. Ben benieuwd of en hoe hij dat gaat regelen...