donderdag 15 juli 2010

Anders.
Ik wist dat het anders zou zijn. Dat had ik zo gepland. Maar dat ik geen tijd voor dit dagboek zou hebben had ik niet verwacht. Alles en iedereen eist zoveel aandacht van me op dat ik mezelf domweg vrij moet maken.
Maandagochtend ben ik met sponsordochter Mama en vriendje Djanko vertrokken naar Manjai. Daar hebben we een kamer in een lodge. Even ver van familie en vrienden. Blijft er nog genoeg over. Had me namelijk in het hoofd gehaald te zorgen dat Mama en Djanko een ID-card zouden krijgen. Als ze regelmatig met mij reizen scheelt dat veel irritatie en discussie van de politie. We zijn nu drie dagen verder en de kaart van Mama is nog steeds niet klaar. Djanko ging hem ophalen vanochtend. Dacht hij. Mis. Vanmiddag om 4 uur terugkomen. Onderwijl dacht ik leuk naar de markt te gaan. Dat bleek geen sukses. Iedereen klampt me aan en wil geld. Ik lijk de enige toubab. Het is low seison. Niemand heeft werk en dus geen geld. Voor het eerst had ik het gevoel dat bescherming van Djanko allerminst misplaatst is.
Nu voor het eerst even internet.