zaterdag 10 juli

Na de lunch zou ik met buurman Adama uit Mali naar de Snakefarm gaan. Een reptiel wegbrengen dat gisteren midden op ons weggetje zat.Een soort mini krokodil waar de buurmeisjes doodsbang voor waren.Eerste - absurde - reactie van mij was dan ook: hak zijn kop eraf! En dat terrwijl ik niet eens weet wat het voor beest is en of hij gevaarlijk is of niet.. Met een touwtje om zijn nek had Adama hem achter het huis aan een paal vast gemaakt, maar bleek na de lunch ontsnapt. Hoogstverbaasd stond Adama afwisselend van mij naar de lege paal te kijken. Alsof ik hem daar weggehaald had!
Er was dus weinig weg te brengen naar de Snakefarm. Jammer, want ik had eindelijk besloten dat het er maar eens van moest komen. Beter goed voorgelicht dan voor elk beest bang.Plannen bijstellen maar weer. Zoals altijd. Als je niet flexibel bent heb je geen leven hier.
Djanko wil graag dat ik naar hem in Kartong kom. Met de fiets op het dak van de GillyGilly zit ik in het vol gestampte busje. De limiet van vier personen op een bankje moet overschreden worden. Vijf kan toch ook wel?: "poes! poes!(push! push!)" Rekenen ze toch even niet op mij.. Ik kan mezelf nog steeds niet slanker maken dan ik ben en vijf gaat dus niet door.
Rond de "bigtree" in het centrum van Kartong is het een drukte van jewelste. Iedereen zit op de straat en aan de kant van de weg. Zoveelste Namegiving?? Begrafenis?? Je weet het hier nooit, want bij alles dansen en zingen ze. Voor ons busje uit reden vier volgestouwde wagens met daarnaast achter elkaar aan dansende vrouwen. Op de daken trommelaars.

Later hoor ik dat het "Gammoh" is. Iedereen zal de hele nacht opblijven met uit schelle luidsprekers vals gezang van oude mannen. Nog het meest gelijkend op de Muezzin in de vroege ochtend, maar dan erger. En dat de hele nacht.