zondag 11 juli 2010

Al mijn voornemens ten spijt - alles en iedereen te accepteren zoals hij/het is - ben ik toch op speurtocht gegaan naar mijn verdwenen borden. Anders moest ik van een krantenpapiertje eten en daar had ik geen zin in deze keer.
Eentje vond ik terug, de andere twee zijn ongetwijfeld geconfisqueerd door Djanko's moeder.Of hij heeft ze haar gegeven, wat me ook hogelijk irriteert. Soms lijkt hier werkelijk sprake van een Oedipus komplex, zoals zijn moeder alles voor hem is en hij voor haar.
Middenin een vrijpartijtje kan hij plotseling opstaan en vragen: "can I..?" "can I WHAT verdomme?!" Toch niet naar zijn moeder?! Ja dus. En het is hem niet uit te leggen dat dat op dit moment ronduit belachelijk is. Voor hem is het gewoon elf uur in de avond en dan gaat hij met zijn "mom" babbelen.
Mocht het ooit in me opgekomen zijn bij hem op de compound mijn vakantie door te brengen, dan is die lust me nu wel ontnomen.Al na twee dagen had ik er schoon genoeg van en piepte er tussenuit. Hop! naar my twinsister Matou in Gunjur!
Gisteren ben ik na veel gebedel van Djanko - hij moet nog werken de laatste dagen - naar Kartong gekomen. Het is vooral pronken met me en zelf heb ik er weinig aan. Een nachtje is me dan ook genoeg en straks ga ik - met of zonder hem -naar Gunjur terug. De finale bekijken van het WK. Met Happy en Tineke1 en Manlafi. Misschien ook met sponsordochter Mama.
Die kwam gisteren over uit Manjai voor het weekend. Sinds kort verblijft ze dan bij Matou. Zo herenigt mijn extended Family zich ook wanneer ik er niet ben. Maar nu verdwijnt Matou naar haar Man in Kartong. Een eindeloos heen en weer verhuis van alles en iedereen. Van honk naar honk. Mama verblijft nu in haar eentje in het huisje van Matou. Of ik er goed aan gedaan heb haar met buurmeisje Jainaba van 17 in Matou's huis te laten, zal later blijken. Ik heb er niets over gezegd tegen haar. Toe ik haar laatst vroeg of Djanko mocht blijven slapen, was ze beledigd. Zoiets vraag je niet, dat doe je gewoon. Je deelt het hooguit mede.
Alles heeft te maken met cultuurverschil. Ben toch benieuwd wat ik hier voor commentaar op krijg.

"Kong Kong" ( = kloppen op denkbeeldige deur) Moeder. Er kan geen lachje af. Ze geeft me een stenen bord.Niet het bord dat ik zoek. "Saama Saama" probeer ik, goedemorgen! Maar het mag niet baten. Ik wijs op de bekers en het verschil met het bord, om duidelijk te maken dat ik een ander bord bedoel."Djanko's."zegt ze kortaf. en zet het bord tegen de muur. Zonder iets te zeggen sloft ze de kamer weer uit.
Ok, dit gebeurt er dus als je je spullen opeist, denk ik boos.

De Europese Tineke krijgt openlijk de pest in hierover en legt dat uit aan Ami, Djanko's zus die toevallig binnen loopt. Later zal blijken dat dit niet zonder gevolg kan blijven. Want vijf minuten later komt Djanko's moeder binnen. Ze slaat haar handen voor haar gezicht, smeekt me min of meer niet zoiets van haar te denken en rukt dramatisch haar tiko (hoofddoek) van het hoofd. Ze smijt hem voor zich op de grond zo ongeveer zoals een boxer de handdoek in de ring gooit. Mijn god, wat kan ik het mis hebben. Ze had ruzie met de buurvrouw legt ze me uit. Om geld. En was boos. Niet op mij. En ze smeekt me om niet boos op haar te zijn.
Ik vervloek mezelf. Waarom moest ik zonodig mijn Europese gevoelens van bezit laten gelden! Stom stom stom! Nooit meer doen Tineke! Aanpassen, dat hadden we afgesproken en dat is het enige dat werkt hier.
Ik leg mijn armen om haar heen en knuffel haar. Het is weer goed, hoop ik, Insjallah!!