Vreemde eend
Blijf op de hoogte en volg Tineke
28 Juli 2012 | Nederland, Amsterdam
De afwas op Vlieland moet nog even wachten. iets teveel alcohol gisteravond. Voeten als ballonnen en een rug die elke minuut aandacht vraagt, hebben me een afwachtende houding bezorgd: ik zie wel wanneer ik naar de tent ga. En trek me vervolgens met de E-reader op bed terug. Veel water drinken zeggen ze. Hoewel ik de indruk heb dat er nog steeds meer vocht in gaat dan uit.
Het rotte van vocht vasthouden is niet alleen het gezicht - ik lijk Tante Pollewop wel met die knoeperts van benen - maar vooral het gevoel. Je voeten voelen dood en je kunt ze moeilijk bewegen. Doof is het woord dat nog het meest in de buurt komt.
Maar goed, ik doe het ermee. Zoals altijd.
Rob verloste me uit de maar-niet-kunnen-beslissen-wanneer-te-gaan.
"Bij elke dag staat een zonnetje. Gaan dus Tien."
Toen ik vertelde dat ik met die stomme voeten zat - lag eigenlijk - bood hij me weer aan om me te brengen. Dat doet hij namelijk vaker en het is ook best gezellig. Als je in mijn hart kijkt zie je dat ik niets liever wil.
Zogenaamd bescheiden haperde ik: "Harlingen is zo ver. Zou je dat nou wel doen?"
Slijmerd, dacht ik. Zeg nou gewoon: "Ja fantastisch Rob!".
Dus zei ik snel: "Ja fantastisch Rob!"
En daarmee besloot ik mijn boeltje bij elkaar te pakken zodat ik klaar zou staan als hij me komt halen.
Tussen mijn E-boeken vond ik een boek je van ene Hilbert Kuik: Vreemde eend. Met als ondertitel Medicijnman in Afrika. Hij is in de jaren zestig een tijd arts in Oeganda geweest en beschrijft zijn wel en wee daar. Erg leuk en vol humor. De zestiger jaren zijn duidelijk herkenbaar aan zijn interesse in Communisme, Vietnam demonstraties, Algerije Manifesten, etc.
Jong, net afgestudeerd en idealistisch. Wars van elke conventie zoals dat hoorde in die tijd als je modern was. Hij keert zich dan ook openlijk af van het 'witneuzen' gebeuren in de clubs van de hoofdstad. Hij begeeft zich liever onder de Afrikanen en tekent niet alleen haarscherp de blanken die er werkzaam zijn, maar ook de zwarten om hem heen. Het personeel waar je als blanke niet onderuit komt bijvoorbeeld.
Ik ben nog maar net begonnen, maar loop al sinds een uur met een smile van hier tot ginder op mijn gezicht. Kuik, onthouden die naam.
Het rotte van vocht vasthouden is niet alleen het gezicht - ik lijk Tante Pollewop wel met die knoeperts van benen - maar vooral het gevoel. Je voeten voelen dood en je kunt ze moeilijk bewegen. Doof is het woord dat nog het meest in de buurt komt.
Maar goed, ik doe het ermee. Zoals altijd.
Rob verloste me uit de maar-niet-kunnen-beslissen-wanneer-te-gaan.
"Bij elke dag staat een zonnetje. Gaan dus Tien."
Toen ik vertelde dat ik met die stomme voeten zat - lag eigenlijk - bood hij me weer aan om me te brengen. Dat doet hij namelijk vaker en het is ook best gezellig. Als je in mijn hart kijkt zie je dat ik niets liever wil.
Zogenaamd bescheiden haperde ik: "Harlingen is zo ver. Zou je dat nou wel doen?"
Slijmerd, dacht ik. Zeg nou gewoon: "Ja fantastisch Rob!".
Dus zei ik snel: "Ja fantastisch Rob!"
En daarmee besloot ik mijn boeltje bij elkaar te pakken zodat ik klaar zou staan als hij me komt halen.
Tussen mijn E-boeken vond ik een boek je van ene Hilbert Kuik: Vreemde eend. Met als ondertitel Medicijnman in Afrika. Hij is in de jaren zestig een tijd arts in Oeganda geweest en beschrijft zijn wel en wee daar. Erg leuk en vol humor. De zestiger jaren zijn duidelijk herkenbaar aan zijn interesse in Communisme, Vietnam demonstraties, Algerije Manifesten, etc.
Jong, net afgestudeerd en idealistisch. Wars van elke conventie zoals dat hoorde in die tijd als je modern was. Hij keert zich dan ook openlijk af van het 'witneuzen' gebeuren in de clubs van de hoofdstad. Hij begeeft zich liever onder de Afrikanen en tekent niet alleen haarscherp de blanken die er werkzaam zijn, maar ook de zwarten om hem heen. Het personeel waar je als blanke niet onderuit komt bijvoorbeeld.
Ik ben nog maar net begonnen, maar loop al sinds een uur met een smile van hier tot ginder op mijn gezicht. Kuik, onthouden die naam.
-
28 Juli 2012 - 13:58
Yvonne:
Wat leuk dat 'gevonden' boek! Veel leesplezier verder.
En die dikke voeten, ik herken het. Heb jij soms ook een te hoge bloeddruk?
Mijn huisarts wil me nu een plaspil geven, wellicht werkt het. Ik houd je op de hoogte.
En.....heel leuk dat je weer aan het schrijven bent geslagen, ik lees je met veel plezier.
-
28 Juli 2012 - 14:32
Tineke Kalis:
dank yvonne! plaspillen: net voorzichtig weer mee begonnen maar is uitkijken geblazen. Beter maagbeschermer erbij ivm zweertjes aan de darmen en de maag.. -
28 Juli 2012 - 15:42
Mieke Claerhout:
Dag Tineke,
grappig, ik kwam toevallig op deze website en jouw reisverslag terecht door te googlen op 'vreemde eend'. Wat een leuke verhalen schrijf je hier! Reizen is zo zalig... mijn laatste fantastische reis was een trektocht van 30 dagen door Sri Lanka... ik zou direct opnieuw willen vertrekken :-)
De naam Kuik geeft me ook een glimlach op mijn gezicht... Doet me denken aan kuikens en dan alweer aan vreemde eenden... Ikzelf heb namelijk net een zaakje opgestart: www.devreemdeeend.be :-D
Veel succes en plezier nog met je avonturen!
groetjes
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
