10 maandag 10 november 2009

Maandag 10 november 2009 - Tarud Preschool, Gunjur Village

9.30 uur Mijn eerste uurtje op school zit erop. Ik zit bij M. in klas 1b, kleuters vier jaar. Eerst maar eens mezelf voorstellen, want zonder dat blijven ze me “toubaba” of “teachar” noemen. Ik probeer ze te vertellen dat “the bird in the tree” altijd mijn naam roept:”TinekeTwo – TinekeTwo -TinekeTwo!”. Ik beweeg mijn armen wijd op en neer om te vliegen en in no-time doen ze met me mee. "We are a bird. We go up and down, up and down”. De hele klas beweegt op en neer. Ze genieten als ze mogen bewegen lijkt het wel. Ze lijken te begrijpen dat ik TinekeTwo ben. Als ze het vergeten doe ik de vogel na met mijn armen.
Er hangt een rooster aan de muur met activiteiten per dag: language-numbers-arabic-rhymes. Het eerste uur vandaag bestaat uit language. M. schrijft a-b-c-d-e op het bord en is de volgende minuten bezig dit met ze in te prenten. Ik popel om ze het wat makkelijker te maken en vraag of ik iets op het bord mag tekenen. A for an Apple – ik teken een reuze appel. B for banana, C for cat, D for dog. M. zegt de namen ook in het Mandinka, want deze kleintjes begrijpen nog niets van Engels. Ik hoop zo gelijk met ze op te gaan en hun taal te leren.
Mijn spontane inbreng wordt zeer gewaardeerd: “it was a nice lesson TinekeTwo!”
Na het Arabische uurtje zijn de number-lessen aan de beurt. Of ik even wil laten zien hoe ik dat doe. Ik heb niets voorbereid en twijfel. Gewoon maar ergens beginnen met body-language. “We have one head.. we have two hands.. we have two feet”. Onderwijl de cijfers 1 en 2 repeterend. Het is okay zodra ze mogen bewegen, het liefst gaan ze dansen. Omdat niemand aanstalten maakt het van mij over te nemen, ga ik een boekje met ze lezen. Ze rennen naar het kastje en willen allemaal een boek hebben. Okay, doen we het anders. “Open the book… close the book”. De concentratie is weg. Gelukkig is het bijna Break – drie kwartier buiten spelen op de schommels of gewoon rondrennen.

Evaluatie: het was erg (in)spannend. Eigenlijk een beetje te erg. Weet absoluut nog niet hoe ik een brug moet slaan tussen het onderwijs hier - sorry om te zeggen maar bijna van geen niveau - en mijn onderwijsplannen. Hoe ik die ook naar beste kunnen heb proberen aan te passen aan hen, het zal altijd een Westerse manier van lesgeven blijven. Spelenderwijs versus drillen. Ik hoop zelf ook spelenderwijs erachter te komen wat de beste manier is en dat zodoende een link kan leggen tussen hun en mijn wereld.