30 woensdag 16 december 2009

woensdag 16 december 2009 - internetpoint, Gunjur Village

Live!
Nieuwe foto’s op Photobucket Tinkatoe!!
Mariama en Meester Camera hebben een tweeling gekregen! Vanochtend - twee dagen oud - de tweeling gefotografeerd toen ze door de vroedvrouw in bad gedaan werden. De andere foto’s zijn van het uitstapje afgelopen zaterdag. Met Ankie en Geert uit Nederland, Mama mijn sponsormeisje en Happy.
Hopelijk heb ik nu nog tijd de oude verslagen hier te plaatsen. Ben al uren bezig namelijk..... gaat verder wel goed met me. Geen stem helaas want erg verkouden geweest en nu aan de antibiotica ivm te erg hoesten... Maar verder ok hoor! tot zo!


Hiephiephoera! Ik zit voor mijn eigen laptop met de internetkabel bevestigd. Als je maar genoeg went aan het more-then-basic leven hier, dan is dit superdeluxe!! Hij is nu aan het updaten en dan ga ik waarschijnlijk echt even los op internet.. Ondertussen kan de laptop rustig laden en ik een verslagje tikken.
De communicatie hier – ik bedoel tussen mensen – is niet optimaal. Zo hoorde ik heel toevallig gisteren dat er vandaag weer iets aan “fundraising” op school gedaan wordt. M. ging gisteren vis kopen op het strand om dat er vandaag eten verkocht zou worden op school. Om inkomsten bij elkaar te halen voor de salarissen. Of er dan geen school is? Nee, maar je kan wel hapjes komen kopen, was haar antwoord. Het is iedere keer weer vreemd zo indirect op de hoogte gebracht te worden van de openingstijden op school, hoewel het begint te wennen. De keerzijde is dat ik me niet schuldig hoef te voelen als ik zelf teveel last van mijn lijf heb om naar school te gaan. Zij zitten er in ieder geval niet mee.
Op school ben ik begonnen met de voorbereiding van het schrijven. Simpele dakjes cq omgekeerde V-tjes om het ”Up! And Down!” te oefenen met het kleine zwarte potloodje. Als beloning mochten ze daarna van de dakjes huisjes van maken met kleurpotlood. De iets grotere kinderen konden dat zelfs een beetje. De kleintjes krasten gewoon het hele blaadje vol. Allemaal goed wat mij betreft. Hoewel het natuurlijk leuk is om te zien dat de boodschap over gekomen is.
Ik probeer maar wat in het Mandinka en roep om hulp als er iets vertaald moet worden. Dan komt er altijd wel iemand uit de klas ernaast en anders is Ousman, de klasse assistent wel ergens (nee, echt niet steeds in de klas). Niet onbelangrijk: de kinderen genieten van het echt iets doen. Zijn zeker de eerste twintig minuten flink geconcentreerd bezig.
De dag erna hebben we horizontale streepjes gedaan “Go! and Stop!”. Ter plekke verzin ik dat we een “road” gaan maken en ik teken een weg op het door mij meegebrachte whiteboardje. Met daarop een autootje. Met enige begeleiding van Ousman lukt het heel wat kids horizontale streepjes te trekken. Vaak nogal bochtig maar dat geeft niets. Aan het eind sloof ik me uit om ieder kind - “Púú-pé!!! Púú-pé!!! Oei!!!” - een ambulance te geven op hun weg. Ik knip snel een ambulance en trek die achtentwintig keer over. Iedere keer zeggend “a for ambulance Púú-pé!!! Púú-pé!!! Oei!!!.. ”…. En nu heb ik dus geen stem meer. Ben schor als wat. Hahaha zo kom je er vanzelf achter wat je valkuilen zijn: teveel uitsloven wordt direct bestraft!
Wat mij zorgen baart zijn de overvolle dozen met materiaal die ik verstuurd heb. Hoe kom ik daar in godsnaam “doorheen”?? Het kost zoveel tijd om alleen maar de werking van bijvoorbeeld een schaartje uit te leggen, dat ik niet moet denken aan de kwastjes, de lijmpotjes, de vouwblaadjes, de kleurplaten, de poppenkastpoppen, etc. etc. En niet in de laatste plaats omdat ik het Mandinka niet beheers en zij nog geen Engels kennen.. Van de week heb ik weer wat dozen bij Happy opgehaald. In de hoop er zo wat sneller gebruik van te maken. Want hoe meer die dozen me aanstaren, hoe meer ik zoek naar een oplossing hoe al het materiaal te gebruiken. Enkele dozen staan op mijn bed geparkeerd. Sinds ik dat heb laten verbouwen slaap ik namelijk slechts op de helft ervan.
Vannacht hoorde ik opeens iets omvallen naast me. Vijf uur in de ochtend, nog vóór de oproep van de moskee notabene!! En dat terwijl ik hoopte eindelijk eens een nacht-aan-een-stuk te hebben. Rechtop in bed wist ik het: een muis of rat in de doos naast me. Brr! Gelukkig voel ik me beschermd door het muskietennet. Met de lamp op de kop er dus uit. Kan me niet voorstellen dat een muis gaat puzzelen midden in de nacht. Behanglijm dus uit de dozen gevist en in een zak aan de waslijn gehangen. Volgens mij zien ze dat voor eten aan, iets anders kan ik niet bedenken. De boosdoener zag ik nog net achter de kast wegkruipen. Brr!!!!
Uitslapen kon ik verder wel vergeten dus. Om zeven uur stond ik koffie te zetten. Voor één keer voor iedereen ontbijt gemaakt: weetabax met melk en suiker. Volgens mij gaan ze allemaal zonder eten naar school. In ieder geval zaten Sako, M. en oudste dochter Fatou te genieten! Ikzelf trouwens ook na weken brood-met-banaan..
Ik besloot vandaag de fiets te gaan gebruiken. Eerst even naar Happy om Tineke1 haar fietstassen op te halen. Kan ik ondertussen de mijne (laten) repareren. Op de compound van Happy was het al aardig druk voor het vroege uur. De vroedvrouw kwam de babytweeling van Mariama en Mr. Camara verzorgen. Uitstekende gelegenheid om de kleintjes eens uit hun “verpakking” te zien. Heb werkelijk het hele badderprogramma op de foto gezet. Het bad dat ik uit naam van Tineke1 en mijzelf voor ze gekocht had kwam goed van pas. Mariama – anders best wel zuinig met haar lachjes – genoot zichtbaar. De tweeling bestaat uit een “groot” donker baby’tje en een lichter - zichtbaar kleiner- baby’tje. Piepklein koppie en piepkleine billetjes. Na het badderen werd het geolied en in gepoederd. Met bergen poeder tegelijk. Gelukkig had ik de grootste verpakking van alles aangeschaft. Daarna werd het kindje aan beide armen in de lucht gehouden en heen en weer geschud. Om sterk te worden… Nog even in omgekeerde richting: koppie naar beneden.. het leek wel een aapje!!
Een voor een worden de kindjes weer in diverse (bad)doeken gewikkeld en met mutsje op het hoofd te slapen gelegd op het ouderlijk bed. Happy gaat in Brikama kijken of hij nog eenzelfde bedje met muskietennet kan vinden als ze al hebben van Happy’s zus. Een tweeling is hier wel heel erg een aanslag op het budget van de ouders. Om nog maar niet aan de Namegiving te denken.. Volgens het geloof moet er dan per kind een ram geofferd worden. Is Mr. Camara meteen vijf maandsalarissen verder… arme man.

Live!
Het is inmiddels kwart voor een in de middag. De updates worden elke seconde onderbroken. Het ziet er niet naar uit dat ik binnen de komende vier uur 100% update binnen heb. Ik ga de stukjes dus gewoon weer op de usb-stick zetten en van hun computer gebruik maken. Vanavond schijn ik meer kans te hebben.
Toedeledokie allemaal! Ik hou het nog wel even vol hier, ondanks alle hindernissen van lijf+leden hahaha! Groetjes van Tien