69 maandag 1 februari 2010

maandag 1 februari 2010 – tent Boboi, Kartong

Ik ben een kameleon. Een Jantje-lacht-Jantje-huilt. Ik heb er goed aan gedaan eruit te gaan gisteren. Relaxen!.Samen met Djanko op de fiets over een ruig pad richting de rivier die Gambia van Senegal scheidt. Lekker uitrusten op een stapel hout aan de rivier. Sinaasappeltjes afkluivend. Een beetje dromen over het water over wat er allemaal aan de andere kant zal zijn. Een jongen met zijn zusje peddelt een houten piroque heen en weer. Een fiets, een brommer, brandhout, alles gaat mee. Engels volstaat niet langer. Ongelofelijk hoe mijn Frans ogenschijnlijk moeiteloos het Engels vervangt. Het Mandinka van Gambia wordt vervangen door het Karolinka van de Jola’s in Senegal. Een duidelijke grensrivier.
Ik hou niet van dezelfde weg terug nemen. Dus stel ik voor dwars over de opgedroogde mudflat te gaan rijden naar.. ja naar wat eigenlijk? Djanko zegt geen idee te hebben wat er aan de einder is. Met een “just go! then you know!” stappen we lachend weer op en ploegen ons over de hete vlakte. Een heerlijk avontuur. In de verte sjezen aapjes naar het water rond de mangrove bosjes.
Ik wijs op de zon en op mijn klokje” zuid is daar! Dus daar is Kartong!“ Djanko lacht en geniet zichtbaar van onze challenge. Was hij mijn gids toen we begonnen, nu ben ik de zijne. In de verte liggen zakken opgestapeld. Die worden vast opgehaald door een auto, denk je niet? Dan is er ook een soort pad daarachter. Mijn logica slaat misschien nergens op maar ik weethem te overtuigen.
En daar is het pad. We passeren palmbomen met flessen in de top: palmwijn tappers. We passeren een netjes georganiseerde compound omzoomd door cashewbomen. Koeien doen zich tegoed aan de bush. Varkentjes steken hun neus in de modder. Dan herkent Djanko waar we zijn: “ Bantinto!” Niet dat het mij iets zegt, maar hij is in ieder geval gerust gesteld dat we niet verdwaald zijn.
Even later komen we weer uit op de hoofdweg van Kartong.
Wat een heerlijke middag. Precies wat ik even nodig had.