67 Zaterdag 30 januari 2010

Zaterdag 30 januari 2010 – tent Boboi, Kartong

Het mag dan stoer lijken in je eentje in een tent in Afrika.. het is alles behalve dat: ik ben doodsbang voor muizen en ratten.
Had ik me afgelopen week op M.’s compound voorgenomen niet meer te gillen vanwege een muis of rat, gisteren was het weer raak. Deze keer liep hij me zelfs voor de voeten en heb ik zijn zachte muizenvelletje gevoeld :( Ik gilde het uit. Geestig daaraan was wel dat ik “Mama! Mama!” riep in de zin van “moeder”. Echter, toevallig was sponsordochter Mama net gearriveerd. Die stond totaal verbouwereerd voor mijn neus, denkend dat ik haar hulp inriep voor iets vreselijks.
Toppunt qua muis was wel vandaag. Eindelijk – na twee weken – ga ik weer naar de tent in Boboi. Blijkt er een gat in het grondzeil cq de deur te zijn geknaagd. Dwars door het vinyl en het klittenband dat beesten buiten moet houden heen. Ik durf echt de tent niet in en vraag hulp. Andries en Tineke, alsmede de hoofdmeester van de zojuist geopende school zijn hier om dat te vieren. Andries maakt korte metten met de bende. In no-time staan alle dozen met kampeerspullen buiten. Al gauw zien we wat er zo interessant was binnen: blikken poedermelk met plastic deksel (kapot geknaagd en leeg gegeten..), uien, theezakjes, Omo.. alles heeft er aan moeten geloven. Stuk voor stuk wordt alles in een plastic zak gemikt. Weg ermee!
En ik sta daar maar een beetje beteuterd te zijn en lichtelijk hysterisch voor me uit te janken.
Het moet een idiote gewaarwording zijn: een grote vrouw die willens en wetens alles op haar eentje doet, maar een zenuwinzinking krijgt van een muis. Contradictio Interminus als ik het goed heb..
Goddomme, ik wil met iemand zijn. Dat stomme gesurvival in mijn eentje: Bah!

nb ter compensatie hier wat foto's van de opening van het schooltje waar Rob en ik de Amsterdam Dakar Challenge voor gereden hebben in 2007.