34 vrijdag 18 december 2009
Door: Tien
Blijf op de hoogte en volg Tineke
21 December 2009 | Gambia, Brikama
Vrijdag 18 december 2009 - M.'s compound, Gunjur Village
M. en ik gaan naar Brikama. Naar de markt en om glas te kopen voor de toegangsdeur van het magazijn. De hoofdjuf zei dat dat zomaar niet kon. Daar moest ze eerst een officiële brief voor opstellen. Die zou dan beoordeeld worden door Tarud en dan zou Mr. Manlafi de opdracht krijgen om te zorgen dat het glas er kwam.
…………………………..
Eh.. dat duurt wel erg lang lijkt me. Ze gaat uiteindelijk (!) akkoord met mijn voorstel het uit eigen zak te betalen en Tarud verder te negeren. Dit zal nooit wennen.
M. en ik hebben reuzepret als we in de GillyGilly zitten. Op de markt stranden we al direct bij de stoffenvrouw. Ik heb een laken nodig. Dat is hier van tie-and-dye en dus vrolijk geverfd in oranje en groen. Ik kan me niet inhouden en spreek het “huishoudgeld” van volgende week aan. Ik koop nog twee lappen stijf gestreken chintz, paarsblauw en oker. Misschien krijg ik dat nog voor de feestdagen genaaid door de taylor.. Het is het type stof dat hier rijkelijk geborduurd wordt, zowel de top als de “wrappa” (wikkelrok).
Bij een ander onderhandel ik over ongeverfde stof voor Mama. Nee de lokale stof is niet goed genoeg hoor ik als ik Mama over de telefoon vraag welke ze nodig heeft. Ze heeft op school geleerd hoe ze stof moet afbinden en verven en wil graag een “workshop” beginnen. Al gauw blijkt dat ze een winkeltje bedoelt (shop) waar ze haar geverfde dingen wil verkopen. Toekomstmuziek. Ik heb haar beloofd dat ze de spullen ervoor krijgt en dat ik het voor haar ga verkopen. Een soort microkrediet dus. Maar dat moet ik haar nog maar eens uit gaan leggen denk ik.
Heel bijzonder hoe ik jaaaaaaren na dato (1975-80) weer textielverf sta te kopen. . De mannen in de winkel geven me allerlei raad en op het laatst weet ik niet meer naar wie ik zal luisteren.
Ik schaf alles aan. De caustic soda, de stijfsel, diverse kleuren en rubber handschoenen.
We parkeren onze plastic tasjes in een cd-winkeltje en gaan op zoek naar glas. Drie kwartier en vier winkeltjes later, als we ons doodmoe tussen het straatvuil voortgesleept hebben, vinden we geschikt glas voor de deur. Ik ga dus mooi niet mezelf met al die spullen in een GillyGilly wurmen. Een taxi mag best wel voor een keer.
M. en ik gaan naar Brikama. Naar de markt en om glas te kopen voor de toegangsdeur van het magazijn. De hoofdjuf zei dat dat zomaar niet kon. Daar moest ze eerst een officiële brief voor opstellen. Die zou dan beoordeeld worden door Tarud en dan zou Mr. Manlafi de opdracht krijgen om te zorgen dat het glas er kwam.
…………………………..
Eh.. dat duurt wel erg lang lijkt me. Ze gaat uiteindelijk (!) akkoord met mijn voorstel het uit eigen zak te betalen en Tarud verder te negeren. Dit zal nooit wennen.
M. en ik hebben reuzepret als we in de GillyGilly zitten. Op de markt stranden we al direct bij de stoffenvrouw. Ik heb een laken nodig. Dat is hier van tie-and-dye en dus vrolijk geverfd in oranje en groen. Ik kan me niet inhouden en spreek het “huishoudgeld” van volgende week aan. Ik koop nog twee lappen stijf gestreken chintz, paarsblauw en oker. Misschien krijg ik dat nog voor de feestdagen genaaid door de taylor.. Het is het type stof dat hier rijkelijk geborduurd wordt, zowel de top als de “wrappa” (wikkelrok).
Bij een ander onderhandel ik over ongeverfde stof voor Mama. Nee de lokale stof is niet goed genoeg hoor ik als ik Mama over de telefoon vraag welke ze nodig heeft. Ze heeft op school geleerd hoe ze stof moet afbinden en verven en wil graag een “workshop” beginnen. Al gauw blijkt dat ze een winkeltje bedoelt (shop) waar ze haar geverfde dingen wil verkopen. Toekomstmuziek. Ik heb haar beloofd dat ze de spullen ervoor krijgt en dat ik het voor haar ga verkopen. Een soort microkrediet dus. Maar dat moet ik haar nog maar eens uit gaan leggen denk ik.
Heel bijzonder hoe ik jaaaaaaren na dato (1975-80) weer textielverf sta te kopen. . De mannen in de winkel geven me allerlei raad en op het laatst weet ik niet meer naar wie ik zal luisteren.
Ik schaf alles aan. De caustic soda, de stijfsel, diverse kleuren en rubber handschoenen.
We parkeren onze plastic tasjes in een cd-winkeltje en gaan op zoek naar glas. Drie kwartier en vier winkeltjes later, als we ons doodmoe tussen het straatvuil voortgesleept hebben, vinden we geschikt glas voor de deur. Ik ga dus mooi niet mezelf met al die spullen in een GillyGilly wurmen. Een taxi mag best wel voor een keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
