35 zaterdag 19 december 2009

Zaterdag 19 december 2009 - Project Lodge, Gunjur Beach

18:00 uur Oh wat heerlijk! Wat een luxe! Na een razendsnel bad (emmer water over de kop..) stap ik in een taxi richting de lodge van de Engelsen. In Afrikaanse jurk met hoofddoek stap ik in de rondom gebutste auto en donder diep naar beneden als ik wil gaan zitten. De stoel is zo doorgezakt dat ik ternauwernood door de voorruit kan kijken, zo laag zit ik.
Project Lodge, leuk er weer te zijn. Even zwemmen en dan… aan de witte wijn, waarom niet! Koele witte wijn. Voor het eerst in bijna twee maanden.

Afgezien van een Engels stel ben ik de enige gast. Heerlijk rustig, hoe saai dat ook moge klinken. Westerse muziek zachtjes op de achtergrond. Wuyeh komt me vragen wat ik wil eten. Even geen Afrikaans. Wat heet.. vanavond wil ik me Europeaan voelen. Dus bestel ik gegrilde kip met knoflook en kruiden. En een groot bord salade. Wuyeh weet precies wat ik bedoel: “the vitamin plate eh?” zegt hij lachend. Met veel groen en tomaatjes.

Wat een rust na zoveel drukte en hard werken. Het mag dan sinds gisteren officieel Kerstvakantie zijn, wij hebben vandaag schoon gemaakt op school. Ze willen namelijk erg graag de spullen hebben die we per container verstuurd hebben. De schriften en potloden met name. Tot nu toe heb ik niet de behoefte gehad dat uit te gaan delen zolang het niet opgeborgen kan worden op school. Tineke1 heeft weliswaar toestemming gegeven voor een kast in elke klas, maar dat moet nog helemaal uitgedacht worden. Tot die tijd zullen de spullen zeker vervuilen en in het slechtste geval zelfs verdwijnen.
Ik geef ze de keus: als ze de spullen willen moet de magazijnruimte in ieder geval schoon gemaakt worden. Gebeurt dat niet, dan voorlopig geen spullen. De keus is gauw gemaakt. De hoofdjuf belegt ter plekke een meeting met iedereen om de schoonmaak te realiseren. Ik begrijp van M. dat ze vandaag dus gaan schoonmaken met zijn allen.
Mis. Toen ik vanochtend opstond bleek dat M. slechts met Ousman had afgesproken. Waar de anderen dan waren. “Traveling for Christmas..”
Op school blijken we inderdaad met zijn drieën te zijn. M. begietert de groentetuin en Ousman.. tja, wat doet die eigenlijk? In overleg met M. bel ik Mr. Manlafi van de school. Hij kan vast een mannetje regelen om het glas in de deur van het magazijn te zetten. Want zonder dat heeft schoonmaken van de “ store” geen enkele zin.

Mr. Manlafi kwam en regelde meteen een vader van de oudercommissie om het ruitje in te zetten. Of ik een hamer had om het oude glas eruit te slaan. Ja hoor. Ik ga niet zonder hamer op reis grap ik en stuur Fatou naar huis om de hamer op te halen. Samen met Ousman en M. werd de store ontruimd. Na een uur kwam er toch nog een juf opdagen. En na twee uur de hoofdjuf.

En wat troffen we aan toen de twee ruimtes van de store ontruimd waren? Bijna niet te beschrijven. Stank, schimmel, kakkerlakken van 6 cm, termieten, teveel om op te noemen. Sorry dat ik dit opschrijf, eerlijkheid gebiedt me. Gelukkig had ik een zojuist aangeschafte fles bleekwater mee genomen. Mr.Manlafi begon te schrobben en te poetsen, geweldig! Grappend dat hij al die “ vrienden van M.” (de hele insectenbende) de school uit zou werken. Wat een verademing om eens een kerel aan het werk te zien..
Na keihard werken, lag om drie uur de ene juf in het zand en was de andere op een houten schoolbank in slaap gevallen. Samen met Mr.Manlafi was ik nog de enige die op zijn wankele poten stond. Alleen met ataya wenste juf Mai verder te gaan. Of ik dat maar even wou gaan kopen. Ik leer snel en dus zei ik dat ik geen geld had. Vervolgens gaf ik de “opdracht” door aan M. Geweldig afschuifsysteem. Het werkte. Ousman werd er op uit gestuurd met tien dalasis voor de thee. Na een kwartier zag ik hem opeens ergens zitten. Geen ataya? Jawel, maar geen theepot. En geen glaasjes. Zucht.

Een uur later zitten we dan toch aan de ataya. De spullen zijn geleend bij de compound naast de school.
De pit is eruit. Alle spullen staan nog zwaar vervuild onder de veranda. Ik zeg dat we dat niet vuil binnen moeten gaan zetten en geef het voorbeeld. Superviseren is een vak. Ik beheers het slecht. Keer de vieze termietendozen ondersteboven en sorteer zoveel mogelijk spullen in niet besmette dozen. M. helpt flink mee, ondanks haar zwangerschap. De hoofdjuf krijgt van mij de opdracht de gedoneerde boeken stofvrij te maken. Ze sleept zichzelf naar een stoel en bladert meer door de boeken dan dat ze ze schoonmaakt. Hopeloos geval vrees ik.
Maria en Mai hebben rijstzakken los geknipt. Daarmee willen ze de nog natte betonvloer bedekken. Dan kunnen daarna de spullen weer naar binnen. Mooi niet dus. Mr.Manlafi begrijpt het en zegt ze dat dat niet kan. Als het droog is, dan pas. Met teleurgestelde blik brengen ze de spullen naar een klaslokaal. Maar sommige spullen houden ze vol, moeten echt achter slot en grendel en dus in de magazijnruimte! We stapelen het zoveel mogelijk op elkaar zodat de vloer kan drogen. Maandag komen we terug om het verder in te richten. Dan komt toch ook de timmerman om de door termieten half opgegeten kast van een achterwand te voorzien.

Mij moet helaas iets van het hart. De hoofdjuf, die de hele dag voornamelijk gewichtig liep te doen (neus in de lucht en rinkelende sleutelbos aan haar rok..) die dame dus, presteerde het om mij te zeggen dat ik de volgende keer (??!!) alles eerst met haar moet bespreken en zelfs toestemming moet vragen aan haar voor ik iets onderneem. Ja, ook als ik mijn geld aan de school wil besteden en de timmerman uit eigen zak betaal. Ik geloof mijn oren niet. Ik hou me vijf volle minuten koest en stap dan op haar af. Of we even kunnen praten omdat iets me dwars zit. Ik leer het nog wel om diplomatiek te zijn ;-) Zij legt nogmaals breedvoerig uit hoe het volgens haar zit en hoe het moet gaan. Ik leg haar vervolgens uit dat ze niet de baas is over mijn portemonnee en dat ze blij mag zijn dat ik dit geregeld heb. En ik bijt haar toe dat als ze op tijd was geweest het hele gebeuren had kunnen volgen cq beïnvloeden. Basta!
Het is het mij overbekende en misplaatste “we want to be involved”–verhaal van Tarud, die over de school gaat. Ik zeg dus dat het allemaal leuk en aardig is maar dat er gewoon iets in een dag geregeld moet worden als ze na de vakantie over de schoolspullen willen beschikken. Dus zeg het maar!

Als we tegen vieren rond de schaal met rijst zitten, ontdooit ze. De boodschap is overgekomen. Ik bedank iedereen hartelijk voor zijn en haar medewerking, voor de goede inzet en wat al niet..
De hoofdjuf bedankt mij reuze gewichtig met veel “abarraka bake” (heel erg bedankt..) voor al mijn energie en het bedenken van de oplossingen (?).
Ik laat ze achter rond de rijstpot en stap op. Het is mooi geweest, ben bekaf. Goed weekend allemaal wuif ik vrolijk. En weg ben ik op mijn fietsje. Dag!