47 Dinsdag 5 januari 2009

Dinsdag 5 januari 2009 - M.s compound, Gunjur Village

Schetsen tijdens een dagje rust.

- Als je hier een ei pelt, heb je een verhaal..

- Als ik uiteindelijk overeind geklauterd ben en mijn voeten in de sandalen wil steken, zie ik dat er een vieze klodder in een van hen ligt. Gadverdamme! Waar komt dat nou weer vandaan?! Er gaat me een licht op. Daarstraks stonden een meisje en haar kleine broertje van nog geen twee jaar bij mijn bed onder de boom. Ze waren nieuwsgierig. Het jongetje huilde zowaar niet omdat ik een toebab ben. Als ik hem naar zijn naam vraag krijg ik een hoop gesnotter en gesis te horen en hij blaast flinke bellen uit zijn neusje. Snot vermengd met zand heeft al een lelijk litteken onder zijn neusje veroorzaakt. Hij kauwt op een stuk sinaasappel, zo een die je eerst uitzuigt en dan weggooit.”Ibrahim” antwoordt het zusje voor hem. Aha, Ibrahim dus.. Die heeft – net als iedereen hier – zijn mondje leeg gespuugd. Rechtstreeks in mijn sandaal. Gadverdamme.

- Boven me donkergroen gebladerte met daartussen fel geelgroene sinaasappels. Je kunt haast voelen hoe hard ze nog zijn. In de boom hippen vogeltjes op en neer. In hun snavel iets wits te eten: een stukje bloesem? Een stukje brood? De boom is vanaf de grond tot aan de eerste vertakking wit gekalkt. De dode takken aan de rechterkant zijn omwoeld door kamperfoelie of wat daarop lijkt. Zijn de takken daardoor dood gegaan of was hij al dood? Alles en iedereen parasiteert hier op alles en iedereen. De natuur geeft het voorbeeld. Gisteren werd ik in mijn slaap bekogeld met besjes, dacht ik.. Maar het waren de besjes van de “kamperfoelie” die uit de boom vielen..

- Een zacht warm briesje onder de boom. Een vliegtuig zoemt onzichtbaar door de lucht. Welke dag is het? Een Nederlands vliegtuig? Die komt toch niet in deze uithoek? Dakar! Bamako? Ik hoor het ploegende geluid van een zware vrachtauto op de mainroad. Waarschijnlijk op de terugweg en gevuld met tonnen oranje zand. Er bovenop de jongens, staand om wind op te vangen en zodoende iets af te koelen van het zware werk. Hun hemden bollen op, hun naakte bovenlijf gespierd en glanzend. Ik ken het beeld en zie het zo voor me. De kippen scharrelen om me heen. Piepen en tokken wat. Zitten elkaar achterna of proberen de altijd geile haan te ontwijken. Geschuur van zand in pannen die op het stenen vloertje voor de keuken kletteren. Oumi kookt vandaag. Geluid van fladderend papier dat wegwaait. Ik kijk op en zie nog net hoe de losse blaadjes uit mijn schrift tegen het hek van de compound tot stilstand komen. Met mijn stijve lijf ga ik achter de velletjes aan. Ik ben al behoorlijk aangepast: ga achter lege blaadjes papier aan om die te redden!